Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Złożyłaś swoje drobne dłonie w moich dłoniach,
I ufnie głowę oparłaś na moim ramieniu.
Złożyłaś swoje życie i wszystko co miałaś
Na ołtarzu niepewnej przyszłości

Zaufałaś mi swoją miłość, podałaś jak na srebrnej tacy.
I dzielisz ze mną wszystko co wielkie i małe,
Razem ze mną się śmiejesz, milczysz, mówisz, płaczesz.
Bo w miłości to dobre co się robi wspólnie.

Nigdy ci nie zapomnę cudu Pigmaliona.
Teraz już nic nie może naszych dróg rozłączyć
Razem (to czułe słowo) wieść będziemy życie.

Czy jest coś piękniejszego od miłości?
Nie ma...
Ja i ty, nasza miłość, lata i poemat.

Opublikowano

Wiersz nudny , nie wnosi dla mnie nic nowego tylko milosc i milos.Wszystko przedstawione tak doslownie.Nie ma zadnej tajemnicy, zadnego ciekawego zakonczenia, rymow i rytmu prawie wogole nie ma..

To wszystko juz bylo...

Opublikowano

O matko..Czy ja napisalam ze jestem pozbawiona milosci?Na codzin mam jej az za duzo.

Pisalam o wierszu.Taki poprostu napisano juz setki o milosci.Aby pisac w tym temacie trzeba byc bardzo oryginalnym

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Uffff... kamień z serca, a juz myslałem... chociaz czy można mieć za duzo miłości (polemizowałbym).
Na Czomolungmę też wchodzono setki, razy a jakoś od tego nie zmalała.
Niemniej dziękuje za słowa (jakie by nie były), zawszeć to miło kiedy widać, że ktoś przeczytał. :)))))))))
Opublikowano

"Bo w miłości to dobre co sie robi wspolnie" - żal bo chyba komentatorzy tego nie przezyli i poprostu Ci zazdroszcza,ze potrafisz o tym pisac.Pisac poprostu jakim szcześciem jest miłość i bycie razem.
Ale tak Tomku potrafisz tylko TY

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Przezyli przezyli..(Ja akurat jestem juz dlugo w jednym zwiazku)..Tylko umieja ciekawiej o tym pisac..Nie tak doslownie..

Nie mowie ze wiersz jest zly..Ale warto byloby czym zaciekawic czytelnika
Opublikowano

No pewnie dla wszystkich byłby ciekawszy chyba gdybyście popełnili samobójstwo z miłośći albo zaćpali sie na śmierć.A moze Tomeczku ta pani nie rozumie cudu Pigmaliona.A byc w zwiazku to wcale nie znaczy być kochanym i kochać.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jak narzie nie rozumiem jednej tylko rzeczy..Dlaczego pani zamiast napisac opinje o wierszu ocenia mnie i moje poglady..

Bylabym wdzieczna za uszanowanie mojego zdania.Bezsensem jest dyskutowanie o tym co rozumiem a co nie..Nie zna mnie Pani..
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To nie zadna zadyma.Zwrocilam Pani Natli tylko uwage ze to jest miejsce gdzie sie ocenia wiersze nie komentarze i osoby komentujace.
Ewentualnie od tego sa dyskusje.Nie zywie do nikogo urazy(zaznaczam jesli moze komus wydaje sie inaczej)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...