Anioł w ogrodzie

[Konrad Staszewski]

Anioł w ogrodzie

Gdy szedł taki cichy i spokojny,
ze złożonymi,
połamanymi skrzydłami
niby zbity kundel z podkulonym ogonem,
jego łzy zrosiły ziemię
i cała przyroda wzniosła ręce,
ptaki śpiewały pieśni chwalebne.
Słońce uśmiechnęło się,
z litości promieniem chciało ogrzać jego serce.

Anioł nawet się nie zatrzymał.

Omijał piękne czerwone maki,
róże pełne słodyczy
i łudzące się nadziejami lilie i dzwoneczki.
Odchylał dopiero rodzące się pąki.

Deptał osty i pokrzywy -
pijawki wysysające życie z owoców wiary.
Szukał jednego drzewa.

Znalazł piękną,
rozłożystą lipę -
stała pośrodku ogrodu.
Siadł pod nią i gorzko zapłakał.

Nad nim, w ciele drzewa
bruzdy układały się w jedno słowo:

"Miłość".

21.06.A.D.2006

Konrad Staszewski

[marta_sawicka]

bardzo ladne co bym zmienila napisalam na prywatne wiadomosci,pozdrawiam:))))))))))

[Konrad Staszewski]

Dziękuję Ci Martuś. Miło mi:) Właśnie odczytuję i zaraz Ci odpiszę.

Pozdrawiam, Konrad Staszewski.