Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

"Egocentria"

Dudek Piotr
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dudek Piotr

Dudek Piotr

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Postrzeliło mnie stado pijanych aniołów
Gdy plugawiłem świętość moich ust
Narkotykami kalekich słów
Wyobraziłem sobie nagle w głowie
Skoro Bóg stał się człowiekiem
Czy ja mogę być Bogiem ?
Ukrzyżowałem własne błogie wymysły
W cienistych dolinach nieśmiertelnych
Samowyznań mych
I stałem się czymś nowym, ponad wiarę
Ponad wszelką znaną mi miarę
I poniosę za to karę

Nigdy nie byłem równie nie znany sobie
Deszcz, ze smutku rannych niebios
Obmywa mi dłonie
Nigdy nie czułem takiego bólu, wewnątrz mnie
Spadam, a czy mogę zatrzymać bieg
Stąd, na zawsze
Gdy zabiję sobą cały i żaden sens
Postradam zmysły o ogień łez
Odpowie mi ktoś na gest

Zastrzeliłem dziś stado pijanych aniołów
Gdy plugawiły świętość swoich ust
Narkotykami kalekich słów
Chyba chciały wyobrazić sobie
Że skoro każdy może być bogiem
Mogą też i one
Ukrzyżowały swe skrzydła tracąc zmysły
W cieniach dolin krwawiły i broniły
Egoizmów swych
Nie stały się jednak niczym ponad wiarę
Nie przekroczyły granic planet
Zginęły za karę

Sam sobie jestem cierniem
W mej koronie

Ogłaszamy się bogami, bo nazywamy gwiazdy

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Simon Tracy
      Kwiaty cmentarne

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @hollow man Problem leży najpewniej w tym, że moja poezja modernistyczna jest poezją nie dla oczu i serc a dla "współodczuwania egzystencji". Moja poezja nie moralizuje, nie pociesza, nie nadaje kierunku ani celu. Nie jest buntem ani wyzwalaczem. Jest brutalnie szczerym opisem prawdy egzystencjalnej dekadencji. Granicznym stanem ontologicznym, zawieszonym pomiędzy bezideowością egzystencjalną a triumfem sztuki i rozumu ponad ułomność tłumu. Nie współistnieje z tym światem więc moja poezja też w nim nie funkcjonuje. Jest całkowitym zaprzeczeniem "zdrowego" świata, który ja odrzucam w pełni jako pustą iluzję. Żeby zrozumieć ją tak jak ja, trzeba otworzyć się na inny wymiar. Odrzucić w pełni uczucia a zrozumieć pustkę i nicość. Jednak większość osób nie jest na to gotowa. Dlatego moje wiersze i postawa życiowa są dla nich zupełnie nie do przyjęcia.
    • andrew
      Pętla

      Przez andrew · Opublikowano

      @Berenika97 ... stałem  zwrócony w dal  budził się świt  Nieskończoność  patrzała ...   zatrzymałem myśli  na wczoraj  czas przestał płynąć  niedopowiedzenia zniknęły  zapanował spokój materia ubrała się w kolory nie była już naga ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia   
    • Leszczym
      Wyrzucenie rękawiczki

      Przez Leszczym · Opublikowano

      Szedłem sobie do baru o nazwie Atlantyda zwyczajowo i po dwa piwka, kilkanaście papierosów i po parę rozmów. Zimno było, rzeczywiście zimno, choć śniegu brakowało na duszy. Zamiast śniegu była mgła, co też można uznać za meteorologiczną ciekawostkę, zwłaszcza o tej porze roku. Dzień wcześniej zapobiegliwie kupiłem parę rękawiczek z napisem Route 66, niestety nie przymierzając ich na wstępie, co zaraz potem okazało się tragiczne w skutkach, ale nie uprzedzajmy zbytnio wypadków. I gdy tak szedłem chodnikiem spróbowałem rękawiczki założyć na swoje zmarznięte ręce. Ale nie dało się tego zrobić, bo rękawiczki były zwyczajnie za małe. Postanowiłem więc je wyrzucić, co okazało się nie najlepszym pomysłem. Ba, wyrzuciłem je nawet. Traf chciał, że moje wyrzucenie miało miejsce obok ładnej, lekko zadziornej dziewczyny we fryzurze interesujący blond. Jest to zresztą jedna z ostatnich rzeczy, jaką zapamiętałem. Dziewczyna była z gościem. Jej gach odebrał zdarzenie bardzo dosłownie, a mianowicie szybko, bardzo szybko doszedł do wniosku, że moje wyrzucenie rękawiczek jest niczym innym jak rzuceniem mu rękawicy. Ale to jeszcze wcale nie koniec tej historii. Gość był wielki jak szafa, potężny i pracowicie umięśniony. Można rzec, że był wyrobiony w przemocy. Wyglądało na to, że nawet napis pt. Route 66 na rękawiczkach jeszcze dodatkowo go rozjuszył. Sytuacja błyskawicznie poszła nie po mojej myśli, albowiem wpakowałem się w pojedynek i można go nazwać pojedynkiem Dawida z Goliatem. Pojedynku wcale nie chciałem, ale moje tłumaczenia odbiły się od tej dziwnej pary, zresztą wartej siebie wzajemnie. Moje największe nieszczęście polegało na tym, że za mały ze mnie Dawid, a z gacha za duży był Goliat więc cóż przegrałem. The End.   Warszawa – Stegny, 20.12.2025r.   Inspiracja – Poetka i Prozatorka Berenika 97 (poezja.org).
    • bazyl_prost
      Pierogi

      Przez bazyl_prost · Opublikowano

      to może coś z suszonych truskawek...
    • Simon Tracy
      Kwiaty cmentarne

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @Berenika97 Dziękuję i pozdrawiam. Jak zwykle świetnie odczytujesz zamiary twórcy.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...