Pożegnanie z domem....

[aliszja]

Jest takie miejsce gdzieś wysoko w niebie
W którym zburzone, dobre domy dostają działkę dla siebie.
Nie ma tam opłat za gaz i światło, nie ma opłat za czynsz.
Nikt domom nie zamyka okien, nikt im nie kluczy drzwi.
Na ich parapetach kwitną czerwone pelargonie
A w ogrodach jabłonie i fioletowe bzy.
W szczęśliwych dobrych domach mieszkają aniołowie
Czasem jeden, czasem dwaj, czasem może trzej...
Gdy są zmęczeni wierną służbą przy ludziach
Aureole i skrzydła wieszają w przedpokojach.
Siadają przy piecu z kubkiem niebiańskiej herbaty
Ciekawi starych opowieści, cofają domom czas...
Więc nie martw się już mój domku, obetrzyj z szyb wielkie łzy...
Kiedyś - jeśli Pan Bóg pozwoli - spotkamy się znów ja i ty...
4 listopada 2004

[Ewa_Kos]

zamysł jest świetny tylko,albo tak jak dzie wuszka radzi zrobić prozę ,lub
''nożyczki ''i troszeczkę powycinać. Pozdrawiam:)) EK

[Miłka Maj]

nikt im nie kluczy drzwi -->to misię:))
reszta pod nożyczki łącznie z wielokropkami;
pozdr./V.

[aliszja]

Cóż, napisałam jak umiałam, a że pisząc byłam wielce rozżalona stratą domu rodzinnego, toteż wyszło, co wyszło. Zostawię niby wierszyk głeboko w szufladzie. Pozdrawiam aliszja