Duchota

[Marta Meduza]

Płacz.
Lęk.
Obawa.
Przed czym?
przed samotnością.
Odchodzisz tak nagle,
gdy ja zaczynam czuć przynależność
do Twych stóp.
Jesteś dla mnie Bogiem,
jednak boje się.
CZego?
rozczarowania życiem?
zawodem człowieczeństwa?
Nie!
Ciebie.
Bo na co mi był śmiech, radość i miłość?
Gdy szczęście trwało jakby go nigdy nie było.
A samotność trwać będzie wiek po długi kres.

[bebetka b]

hej, dzięki z Twoje komentarze. ja tez przeczytałam Twoje wiersze:) i wiesz zazdroszcze Ci tego, ze potrafisz emocje ubrac w jedno czasem dwa słowa!.. to jest właśnie moim zdaniem genialne- jedno zdanie i ...bum.. takie robi wrażenie.. "Gdy szczęście trwało jakby go nigdy nie było"... to jest takie piekne.. pozdrawiam i życze powodzenia.:)