Zgłoś

Znakomite, tak jak wszystkie Wiersze Twojego autorstwa. Pozdrawiam słonecznie.

Chcę, abyś wyśnił mi się odziany w najwytworniejszą melancholię. Zatańcz ze mną tak wykwintnie, żeby skończył się parkiet.   Wraz z grzechem podryguje światełko, poczęte w jasny dzień. Ja to światełko przyciskam do serca - słyszę delikatny tętent mgieł, przytulnych i delikatnych niby niewinność.   Ujmij w ciszę wykradzione słowa, myśli tak posępne, że nie rozumiem drogowskazów. I choć czuję pod sobą żar krwi, a myśli stoją w kolejce po więcej - stanę się dowodem na istnienie świata.   O ile dobrze pamiętam, ciało stanie się ziarenkiem w oku wroga. Stanie się westchnieniem pielęgnującym płuca. I będzie nam dobrze, jak w przyszłości.   Jutrzejszy dzień powróci, choć wysokie są schody, nie kursują pociągi. Stanę się podrygiem nadziei, która nie może się uwolnić spod powieki.

@Deonix_ Dobrze byłoby jak sądzę podmienić ją na coś... jednak zostawiam tę sprawę Twojej ocenie i inwencji. Jeszcze raz pozdrawiam :)

@corival Dziękuję :) W sumie tak teraz patrząc, to może i nie jest konieczna, kiedy to pisałam, zdała mi się naturalna.  Ale mogę to jeszcze przemyśleć.    Pozdrawiam również :)   Deo

@Rafael Marius To widać (!) zależy od patrzącego :) Piękno jest w jego oku, jak to się nieraz mówi ;) Dziękuję za wizytę i komentarz :)   Pozdrawiam :)   Deo @hania kluseczka Dziękuję Haniu :) @Magda1973 Dziękuję uprzejmie :)