przemijanie

[Veronique Sijka]

Jestem wygasłym wulkanem,
nie ma we mnie życia.
Wokół dźwięczy pustka, cisza.
Nie ma ptaków ani drzew.
Krwawię oknami żałując
potłuczonych kryształów.
Nieposłuszne, drążą skałę
Zostały smutne kamienie moje dzieci

[pathe]

Krwawię oknami żałując
potłuczonych kryształów.

dlaczego taka przeżutnia?
zgrzyta.

[M._Krzywak]

Jestem wygasłym wulkanem, - liryka wyznania ?
nie ma we mnie życia. - jakieś życie jest, skoro zostało coś napisane
Wokół dźwięczy pustka, cisza. - nie może dźwięczec cisza, ani tym bardziej pustka
Nie ma ptaków ani drzew. - gdzie nie ma ? miejsce...
Krwawię oknami żałując - czym ? to wulkan krwawi, jeszcze wygasły ?
potłuczonych kryształów. - kryształowe okna, hm...
Nieposłuszne, drążą skałę
z za zasłony rzęs. - banał, frazes
Zostały smutne kamienie moje dzieci - ech...

Koszmar - nic na miare poezji... Popracowac jeszcze trzeba.
Pozdrawiam.

[Veronique Sijka]

Panie Michale proszę mi wierzyć że to że "wulkan" nie pluje tutaj lawą nie oznacza że nic się nie dzieje.
dźwięczenie ciszy to okrsymoron.
nie chcę zdradzać wszystkiego więc nie będę tłumaczyć tego wiersza
z pewnością należy go dopracować ale nie wydaje mi się żeby zasłużył na miano koszmaru
mimo wszystko dziękuję za wizytę i komentarz.
pozdrawiam

[Julia Zakochana]

No moze Pan Krzywiak się troszkę przyczepił, bo w poezji moze dźwięczeć przecież cisza, aczkolwiek powiewa to lekkim banałem...

wiersz - nic specjalnego