Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

drogi Adolfie H

jakub pietrzykowski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

jakub pietrzykowski

jakub pietrzykowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Drogi Adolfie H
Twoje ręce pachną gazem
Bo w środku nich nie ma już żył
Są tylko niekończące się gazociągi
Którymi niczym autostradą dusze podróżują
Płyną w zamkniętym obiegu
I płynąć będą
Dopóki sam do nich nie dołączysz
Ale ty nie chcesz
Nie możesz
Jak to
Z Żydami i Cyganami jeden los dzielić
Lecz pęka gazociąg na Twoim nadgarstku
Jak miernego kaprala w noc zasysa
Mieszasz się z masą metanu i krwi
I pojmujesz
Że to ty jesteś brakującym ogniwem
Między człowiekiem a śmiercią

M._Krzywak

M._Krzywak

Opublikowano
Opublikowano

Bo w środku nich nie ma już żył
Są tylko niekończące się gazociągi - tylko te dwa wersy

reszta - próba rozliczenia się z pzreszłością, ale drażni - sam Hitler powinien byc raczej symbolem, a nie bezpośrednim sprawcą - a tutaj przedstawiony jest portret jakiegoś mutanta.
skąd te autostrady ?
nie mierny kapral, bardziej malarz
gazociągi - dwa razy w jednym wierszu, po co ?

I płynąć będą
Dopóki sam do nich nie dołączysz - do własnych rąk ?

można by więcej tutaj wymieniac, ponieważ forma kuleje, słabo jak dla mnie.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Maciek.J
      Limajno

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • Alicja_Wysocka
      chyba że

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Adam Zębala
      Dzień zaczną od modlitwy

      Przez Adam Zębala · Opublikowano

      Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
    • Sylwester_Lasota
      Rozmowa z duszą II

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Świetny tekst Alu.   Pozdrawiam.
    • Sylwester_Lasota
      chyba że

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Przyznam szczerze, zawsze miałem z tym problem. To znaczy z pisaniem listów... Był taki czas, że było bardzo miło dostać list. Niestety przeważnie na list wypadało odpowiedzieć i tu, chociaż może trudno w to uwierzyć, często pojawiał się u mnie problem z kreatywnością. Dzisiaj, jak czytam niektóre własne listy, to nie wiem czy śmiać się, czy płakać. A wiersz fajny.   Pozdrawiam

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...