****

[Magda Rosa]

popatrz
już potrafię powiedzieć byłeś
zamiast jesteś

teraz gdy sprzątam swoje marzenia
brzęczą myśli
jak kryształek lodu w drinku

tak bywa

wspomnienia z cukru
zostawię gdzieś
na dnie szafy
zbyt wysoko by dosięgnąć

umyje szklanki
kieliszki wytrę ze śladów
spłowiałej szminki

zdjęcie w ramce
stłukę przez przypadek
wycierając kurz tamtych dni

nie będę już smutna

więc chyba szczęśliwa
bo przecież w końcu wypada
wybacz

dziś się bawię
nadzieją już dawno zapomnianą

nie patrząc przez szybę życia
słodzę kolejne herbaty
po drugiej stronie
słychać bezgłośne wołanie

to ty

albo mój sen
wczoraj zasadzony w doniczce
dzisiaj rozpłaszczony na ścianie

----------------------------------------------------

chciałabym jakoś doszlifować ten wiersz, chociaz być może jest banalny. Pomóżcie!

Pozdrawiam
MR

[ewa łabiak]

Magdo strasznie rozwleczony ten wiersz,zbyt wiele patetycznie brzmiących porównań
tak jak ktoś już to kiedys tu powiedział lepiej zostawić niedopowiedziane to czasem wzmacnia brzmienie wiersza, nie potrafie nic wiecej poradzić... przydałaby sie Olesia ona to potrafi szlifować diamenty