Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zimą podniosłaś szal srebrno szary
Śnieżne miał gwiazdy wplecione we włókna
Ruch dłoni wystarczył, by nadeszła wiosna
Zielona jak młody liść fasoli.

Wiosną rzucałaś słowo miedzy kwiaty
Zrodziło to dzieci z pąków cudownych
Świat się obudził, pod rękę złapał
W tańcu życia zatracił i siłę wyzwolił.

Latem rozgrzałaś tych, co w lodzie drzemią
W morskiej wodzie prałaś brudne myśli ludzi
W fajansowej szklance dałaś płyn z nadzieją
Budziłaś Anioły, co od dawna spały.

Jesienią w bukiet ułożyłaś szarość
Szczęśliwe liście, dojrzałe do albumów
Z przyszłością barwy wymieszałaś w tęczę
I pozwoliłaś zasnąć w spokoju. Na wieczność.

06.10.2005 (Kawałek życia.)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czy to nie zbyt oczywiste nazywać wiersz "Cztery pory roku" a potem wymienić je jak w wyliczance? Jest za bardzo "przeładniony": tęcza, anioły,wieczność wsypane do jednego worka z fasolą i brudną wodą - przesycenie formy a za mało tego co naprawdę chcesz powiedzieć. I jeszcze... brak mi w nim melodii, czytając na głos zgubiłam rytm.
Przepraszam że tyle się czepiam ale mam wiersz o tym samym tytule i miałam nadzieję że ktoś mnie zaskoczy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Nata_Kruk  Synchroniczność... A poza tym pierwszy śnieg to zawsze dziecięca radość :) nawet u dorosłych :) Dzięki     
    • pierwsza dłoń argument   cios odłamek możliwość   dziś gładka tafla synaptyczny brak sprzeciwu   ściskamy nagrobki nowej liturgii - tu nie ma walki brak jest starożytnego ducha
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        przesyłam Tobie moje światło Migrenko :) lśni i skrzy :) przez zgaszone gwiazdy przecinając pustkę :)    pięknie :) buziaczki ;)     
    • @KOBIETA Ten wiersz jest jak miękki, nocny list do ukochanej osoby. Przemawia przez szczerość bez ironii, bez potrzeby maskowania uczuć, rozplątując przestrzeń intymności, gdzie noc nie jest tylko tłem, ale staje się językiem miłości i jej rekwizytami - welonem, falą, gwiazdą, wiatrem.
    • @Wędrowiec.1984 Bardzo dziękuję! Twój komentarz jest bardzo intrygujący. :))  @Alicja_Wysocka Dziękuję Ci z całego serca. Twoje słowa o myślach "nierozgarniętych", "półżywych, albo i mniej" brzmią jak przedłużenie wiersza. :)  Dziękuję za pyszną herbatkę w pięknej filiżance. :)  @Nata_Kruk Dziękuję Ci bardzo za te słowa – szczególnie za to piękne życzenie. Życzę Ci tego samego spokoju, który pozwala rzeczom dojrzeć do realizacji. :) @huzarc Dziękuję Ci za ten komentarz – czytając go, poczułam, że ktoś zobaczył w wierszu nie tylko to, co chciałam przekazać, ale też więcej. @Migrena Dziękuję Ci za ten komentarz – jestem nim głęboko poruszona i szczerze zaskoczona. Czytając Twoją analizę, miałam wrażenie, że ktoś otworzył przede mną mapy ukrytych ścieżek, których nie umiałam nazwać. To niezwykłe uczucie zobaczyć tak szeroki, filozoficzny kontekst. Twoje odniesienia do Arystotelesa, egzystencjalizmu, fenomenologii, hermeneutyki i taoizmu – to wszystko brzmi niesamowicie. Szczególnie poruszyło mnie to, co napisałeś o taoizmie i o tym łagodnym oczekiwaniu, aż rzeczy dojrzeją. Może właśnie w tym był sens tego wiersza. I dziękuję za te ostatnie zdania – znaczą dla mnie niezmiernie wiele. @Marek.zak1 Dziękuję Ci za ten komentarz – uwielbiam, jak łączysz w nim poetycką mądrość z życiową konkretnością.:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...