bez tytułu

[Illuine]

Nie słyszałeś mnie, jak mówiłam:
„Popatrz... ten śnieg okrył drzewa jakby dla nas...”
gdy rzucałam w Ciebie zimna szyszką
trzymaną przez gałąź z której właśnie uleciał kruk.

Nie słyszałeś, jak mówiłam:
„Pod tą starą latarnią... zatańcz ze mną...”
gdy włączałam głośniej szum wiatru
i uroczyście przygładzałam zimowy płaszcz.

Nie słyszałeś jak mówiłam:
„Wiesz...już chyba więcej nie dotkniemy ziemi...”
gdy zapalałam lampiony w oczach
jedyne światło, które potrafiłeś dostrzec.

Nie słyszałeś mnie...
nawet nie zauważyłeś jak mi przerwałeś,
gdy leciutko mnie pociągnąłeś i zapytałeś:
„Dlaczego milczysz?”

[Zielony promyczek]

Podoba mi się ten wiersz, przyjemnie się go czyta, ma fajny klimat, taki lekko melancholijny.