Pierwsza (z wiersza) wojna z panią Dorotą

[Chuck Norris]

nie jestem zwierzem i nie zwierzam się
i nie jest mi źle gdy na wieczornej ścianie
jeden tkwi cień w pochyłej pozie

nie jestem draniem i nie drę się
jest cisza przerywana klikami
z powodu obcinania paru paznokci

jestem cudowny kiedy zasypiam
kiedy nie widzę braków pani doroty
kiedy słyszę hałas w rozkwicie

powięki mam cięższe a mój geniusz
kładzie na nich ciężarki ołowiu
jakimiś obcymi opuszkami

[stanislawa zak]

Norrisie, chętnie bym zdjęłą te ciężarki z pańskich oczu, bo coraz bardziej lubię pańskie wiersze, bez odbioru

[Roman Bezet]

Pierwsza zwrotka zapowiadała wyrafinowaną zabawę (gry odsłowne 'zwierz', rymy wewnątrz wersowe identyczne z międzywersowymi, przesunięcia akcentacji, co dawało efekt ironii?).
Niestety, to kolejny przykład niechciejstwa (natrętne motywy, ot, choćby rzeczone odrosty płytek na paluszkach, a zwłaszcza geniusz).
Tak - geniusz. nawet e-geniusz
;)
dyg
b