sosenka

[mikołaj chrobochek]

ze skórki obrana sosna,
płacze, tak bardzo żałosna,
bo dumnie w lesie swym stojąc,
nikogo się nie bojąc ,
nikogo nie oczekując,
igląc się i prostując,
jak żołnierz w szeregu,
w deszczu i śniegu,
niby posąg żywy,
obrosły w mchy i grzyby,
padła oprawców łupem,
stanie się stolem,lub słupem.
drążkiem,
posążkiem
lub ognia strawą.
w rękach ludzkości czystą zabawą.

[Veronique Sijka]

choć chciała baba na (z) Krosna,
poszła sosna żałosna, na zapałki przerobiona przez Michałki

[stanislawa zak]

cóż takie zycie sosen, róż
że pod nóż idą już!

[Stefan_Rewiński]

każda
sosna
jest radosna
gdy pod nóż
wszak idzie
wiosna

[stanislawa zak]

wiosna idzie słońce świeci skowronek spiewa
nasza sosna smutne igły w promieniach ogrzewa

[Veronique Sijka]

a inne drzewa
czy któreś z nich się spodziewa,
że z nastaniem wiosny
podzieli los sosny?