Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

umarłe posągi

dobry czas
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

dobry czas

dobry czas

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

umarłe posągi

okoliczności ciemne jak chmury burzowe
smutek ścielą nie pytając nikogo
gwałtem się wdzierają jak do swego domu
kładąc na łopatki wszystkich których mogą

śmiechem się zachodzą patrząc jak ulegle
na ich widok wszyscy tracą chęć do życia
wczoraj uśmiechnięci domownicy domu
dziś konduktem żałobnym przechodzi ulica

ci którzy się skryli nie patrząc na chmury
wyciągają głowy z kopców pełnych piasku
otrzepują włosy wzrok wznoszą do góry
robią dobrą minę stają w słonka blasku

pragną wzbudzić aplauz tłumów
na cokole stanąć zaistnieć w historii
choć ze strachu drżą im spodnie
dobra minę robią na wpół nieprzytomni

dziś całe miasteczka pomnikami skryte
cieniem przysłaniają małych bohaterów
i ciężarem brązu czyn ich pomniejszając
na sobie skupiają gawiedzi niewielu

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Czarek Płatak
      znaczki

      Przez Czarek Płatak · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Te znaczki tutaj mają pewne skryte znaczenie, ale ładnie łączy się z tymi pocztowymi
    • beta_b
      Przenikanie

      Przez beta_b · Opublikowano

      Ładny. Bb
    • Agnieszka Charzyńska
      Lusterko

      Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano

      Modro – różowe wiązki świateł rozbieganych I pęki wstęgokształtłne niesfornych płomieni, Sinoblade, spuchnięte, rozedrgane cienie Karminem podświetlone – dwie zamkowe ściany,   Dach fioletowy nieco, jakby zawstydzony, Siwobłękitne kłęby, dążące ku niebu, Dziewczęca dłoń zsiniała (trzyma kromkę chleba), Przemęczone upałem katedralne dzwony   Spoglądają zbolałe, z goryczą i żalem W stłuczonego lusterka strzępiaste okruchy, Wokół snują się dymy – burej wełny szale,   Na ścianach tańczą iskier złotorude duchy. Lecz lusterko, pod pyłem pogrzebane miękkim, Nie pokaże już dzwonów –  ni bezwładnej ręki…
    • Poezja to życie
      Amen

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Wiara to twarz Anioła o błękitnych oczach    
    • Sylwester_Lasota
      Wigilia 1938

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dziękuję.   Będąc dzieckiem dzieliłem się nią z naszymi pieskami. Zjadały... i prosiły o więcej :))).   Dużo w tym prawdy.   To chyba świadczy tylko o tym, że wolność w Polsce nie została jeszcze doszczętnie zdruzgotana. Nie jestem ani rusofobem, ani rusofilem. Mam szacunek dla narodu rosyjskiego z całym jego dorobkiem kulturalnym i niejednokrotnie ciężkimi doświadczeniami historycznymi. Nie mam natomiast szacunku dla Sowietów, pośród których było również wielu Polaków, niestety. Czy Rosjanie są w tej chwili przyjaciółmi Polaków? To raczej wątpliwe (bardzo delikatnie mówiąc), ale trzeba przyznać, że nasi politycy dość usilnie pracują nad tym żeby dać rosyjskim politykom przesłanki do podsycania w rosyjskim społeczeństwie nienawiści do Polski i narodu polskiego. Poza tym, jakkolwiek by nie patrzeć na Rosjan, to jednak są najpotężniejszym narodem spośród narodów Słowiańskich i jedynym liczącym się na arenie międzynarodowej. Polska, aczkolwiek daleko w tyle, jest druga w tej grupie narodów. I to chyba też ciągle budzi ich wielki niepokój. Pozdrawiam.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...