Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

bez nas

Jola P
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jola P

Jola P

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nieustępliwym powiewem wielkich sił
Powtórzył się kolejny wstrząs
Wielu nie przetrwało
Choć starali się
Choć naprawdę próbowali
Jednak siły nie dawały za wygraną
Były to moce dotąd nieznane
Dawno nie wyczuwalne w powietrzu
Przyszły nie wiadomo skąd i z kim
Zrobiły tyle zamieszania
Wzbudziły nienawiść i rozproszyły ogólny spokój
Przyniosły cierpienie i ból
Dla wielu był to koniec samotności
Koniec problemów wschodzącego Słońca
Dla reszty to początek nieznanych kontynentów
Odkrywanych dla rozpusty i zysków
Przez tych, którzy nie mają nic
A dla tych, którzy mają wszystko
Wy, którzy siedzicie nad nami!
To właśnie dla Was
Otwierają się szerokie wrota
My czołgający się na dole
Nie otrzymujemy nic
Jest zbyt duża różnica
Aby można porównywać wnioski
Poszlaki to kolejne teorie
Sprzedawane dla zamknięcia naszych ust!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • casixs689
      Uśmiech

      Przez casixs689 · Opublikowano

      Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • wierszyki
      haiku

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Jakie ładne!
    • wierszyki
      Dzień Liczby Pi

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Lidia Maria Concertina
      Dzień Liczby Pi

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Lidia Maria Concertina
      Poezja nieśpiewana

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...