Niech nie giną już ptaki

[Dorotagrobelna]

Smutna zimowa szarość, zamieć nadeszła pierwsza.
Nad rzeką umiera łabędź, mgła rozciąga się gęsta.
W nas namiętność targana niczym poryw wichury
Wznosi się, błądzi czasami ponad śniegowe chmury.
Naszej miłości nie złamie, lecz[ ją wzmocnić pomoże.
Wspólne ze sobą bywanie, las, łąka, rzeka, morze.
Smutki, kłopoty wyrzućmy, w zęby śnieżnej zamieci.
Niechaj ku mam nadciągnie radości ptak, który wzleci,
I zabierze nas z sobą, tak od zaraz, od teraz .
To znak martwego łabędzia, tak nam serca rozdziera.
Niech nie giną już ptaki, my im odejść nie damy,
Jak długo patrzymy na nie, wiemy, że się kochamy!


Szarość pierwsza umiera,
Namiętność błądzi czasami.
Lecz wspólne smutki radości
To znak, że się kochamy!

[Dorotagrobelna]

Ciekawa jestem czy konkurs "Wiersze w wierszu" został już rozstrzygnięty? w/g regulaminu do 13 lutego.
Niestety nie wiedziałam jak wklejać wiersze w odpowiednie miejce przewidziane na konkurs, na co trzeba dokładnie kliknąć , bo nic na tej stronie konkursowej nie widzę. Proszę mnie uświadomić w tej kwestii.