droga krwią znaczona

[jakub pietrzykowski]

Napiąłem cięciwę życia do granic możliwości,
Jak strzała wymierzona we wroga w niebo się wzbijam.
Krótki moment szczęścia gdy tory losów naszych
W jedną orbitę się zmieniły minął.
Znów oddalamy się od siebie jak galaktyki,
Czekając na kometę, która znów nas połączy.
Już wiem że nie starczy mi łez do obmycia Twych stóp.
Zabraknie mi ciała by ugościć Cię jak zbłąkanego wędrowca,
Którego przywiodły do mnie białe kamienie.
Jedyne co mogę, to krwią swoją
Znaczyć nam ścieżkę do domu,
Którego tak naprawdę mieć nigdy nie będziemy.

[MSzczepan]

to jest wiersz?

[Tali Maciej]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[M._Krzywak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.