szal

[Ewa Zych]

Cicho cichuteńko…
Nie czytaj tego na głos…
Wsłuchaj się, wsłuchaj się w Nic…
Czujesz? Kojące ciepło
Szalu, który otula obolałe gardło,
Czerwone od niemego krzyku,
Zmęczone krzykiem szeptu.
Nie bój się, powiedz, co słyszysz…
Słowa są za małe, wyraź to inaczej…
Powiedz to swoimi oczami.
One najlepiej dobierają słowa,
Dobierają z głębi duszy
Tam głos nie może dojść
Tam jest cisza.
Spójrz w moje oczy…powiem co czujesz
Spójrz w moje oczy…kim jestem?
Pozwólmy istnieć ciszy.

[konsul]

coś w nim jest...jakby przeniosła Pani metafizykę na płaszczyznę empirycznej rzeczywistości, zaś najmocniejszą stroną jest wg mnie znakomicie zbudowany nastrój...
jestem na tak.zostawiam +

pozdrawiam

[Tali Maciej]

a dla mnie tekst jest przegadany banalny i potwornie skliszowany, zbyt dosłowny

"ale to już było"


ja na nie

nisko się kłaniam i pozdrawiam

[M._Krzywak]

Wsłuchaj się, wsłuchaj się w Nic… - że co ?
niemego krzyku, - to już epitet stały

niemego krzyku,
Zmęczone krzykiem szeptu. - dwa razy "krzyk"

Słowa są za małe - ???

Powiedz to swoimi oczami. - nie da fizycznie rady

Dobierają z głębi duszy
Tam głos nie może dojść
Tam jest cisza. - banał

Ja na nie.
Pozdrawiam.

[Yasioo Zimiński]

nie będę jak inni mówił co mi się nie podoba. wystarczy mi pierwszy wers. zresztą
nawet wizualnie jest okropnie (chociaż to nie ma AŻ takiego znaczenia) pozdrawiam.