Więzień...

[Abaddon-chan]

Ciemność zaległa w mym sercu, niczym całun pogrzebowy na zwłokach mej duszy,
Oddzielił me uczucia od umysłu, jak horyzont oddziela niebo od ziemi.
Otwarła się puszka pandory, z której wypłynął gniew i smutek,
Uwolniony gniew przerodził się w nienawiść do całego świata, a smutek w rozpacz....
Zanurzyłem się w tej karykaturze uczuć, niczym niegdyś pogrążyłem się w ciepłych odmetach miłości.
Nie znalazłem, jednak, ukojenia, lecz więcej bólu. Więcej nienawiści, aby uśmierzyć cierpienie!
Dostrzegłem beznadziejność swego bytu i bezsens swego życia...
I zapłakałem nad swą umęczoną duszą, gdyż ten całun...
to miłość zamierzchła i ta miłość, która nigdy nie nadejdzie....
której tak długo poszukiwałem w otchłani życia, otchłani beznadzieji...
Ma nadzieja zgasła, niczym płomyk świecy zalany łzami...
Chciałbym zgasnąć wraz z nią...

[Tali Maciej]

ło matko jedyna
ratój swego syna
bo myśli ma paskudne
w odbiorze wręcz trudne
dla czytelnika sadysty
takie twory wymysły
brak w formie i w treści
w tej nudnej opowieści

[Yasioo Zimiński]

Macieju identyczne miałem pierwsze mysli jak ty! "ło matko co to za bryła!?". pozdrawiam:)

[indianeczka poetry:)]

A ja się z wami nie zgadzam,każdy pisze tak jak czuje
Wydaje mi się,że Abaddon-chan musiał byćpod wpływem silnych emocji:)
ale wiersz jest naprawde niezły

[Elena Andelain]

Hej, a mi się podobał, i to mało powiedziane. Utwór bardzo mnie wzruszył... i dobrze znam jego treść... Chciałabym tak wyrażać swoje emocje...