Dumna Pani

[Madzik J]

Nad dachami ciemny kurz unosi się zasłaniając oczy,
Brzoza tonie w cudzych barwach...
Patrzy na mnie jak bym była jej winna zieleń,
którą zgubiła podczas nieświadomej pogawędki z Jesienią.
Patrzy na mnie, a ja na nią i jakby rozumiemy się bez zdań...
Jej czarno-biała twarz ukazuje wyraz zniechęcenia do świata...
i tylko ja wiem dlaczego...
wychodzę na spacer, ale to nie ten sam,
który mi towarzyszył trzy miesiące temu...
Wtedy był pełen radości, dziecinnej wesołości
A teraz? Jest cichy i spokojny nie ten którego tak dobrze znałam.
Pory roku to jego nastroje,
Jedna z nich,
Jesień-duma i samolubność
Okrywa świat monotonią, smutkiem
Moja brzoza tracąc swe liście
widzi przez łzy jak
Dumna Jesień przyszywa je do swego czerwonego płaszcza,
i obie mamy jej to za złe....

[Strange World]

Nad dachami ciemny kurz unosi się zasłaniając oczy,
Brzoza tonie w cudzych barwach...
Patrzy na mnie jak bym była jej winna zieleń,
którą zgubiła podczas nieświadomej pogawędki z Jesienią.

Te wersy są ok... reszta nudna i przewidywalna.... ale za te maleńki plusik....pozdrawiam

[Tali Maciej]

przegadane, i nie zgodzę się, że jesień wprowadza monotonie, raczej melancholie a to zupełnie co innego
tekst za dułgi przez co nudzi

nisko się kłaniam i pozdrawiam