Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

" napisz coś o mnie..."

Łucja Kucińska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Łucja Kucińska

Łucja Kucińska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

poznałam ją tutaj
była energiczna, serdeczna i uśmiechnięta
tylko nie zawsze rozumiałam
co do mnie mówiła

opowiadała
"śpiewam w kościelnym pawlaczu"
zapytałam
"to tak głośno śpiewasz, że zamykają cię w szafie?"
popatrzyła na mnie tak
że już o nic więcej nie pytałam
później dowiedziałam się, że to o chór chodziło

po dwóch wspólnych wyprawach
brzegiem morza
miałam takie zakwasy
że następny dzień spędziłam w łóżku
śmiała się mówiąc "ale z ciebie słaba żyć"

były piękne słoneczne dni
wędrowałam samotnie
zostawiając ślady na mokrym piasku
na leciutkich falach kołysały się łabędzie i mewy
bursztynowo-rude liście buków
zdobiły wydmy i piach
oddychałam całą piersią i wolnością

zapamiętałam wieczór
kiedy uczestniczyłyśmy w modlitwie
poświęconej tym
którzy odpłynęli na zawsze
później układałyśmy wspólnie z zebranymi
prostopadle do morza olbrzymi krzyż na piasku
z zapalonych zniczy

następnego dnia powiedziała
"napisz coś o mnie, póki jeszcze jestem"

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wochen
      Cień na niebie

      Przez Wochen · Opublikowano

      @Annna2 dziękuję 
    • Migrena
      Między Sekundami

      Przez Migrena · Opublikowano

      kocham cię — nie w czasie, lecz w szczelinach między sekundami, gdzie myśl jeszcze nie wie, że jest myślą a oddech to tylko cień płuc, których nigdy nie dzieliła odległość czuję cię, jak puls w skórze planety jak dym wspomnienia na języku snu jak światło, które nie zna źródła, a jednak prowadzi tęsknię, ale nie linearnie, tęsknię spiralnie, jak galaktyka za własnym środkiem jak echo, które szuka głosu którego nigdy nie było twoje imię, to nie litery, to ciąg drgań we mnie, które kładą się w poprzek języka i cicho kruszą alfabet przyjdź, nie po ziemi, ale przez miękkie granice istnienia, gdzie nic nie dzieli „ja” od „ty” a „my” nie potrzebuje zgody bo jesteś: nie obok nie naprzeciw ale we mnie, jak światło, które zna mnie zanim się zapalę    
    • Łukasz Jasiński
      Prawość to nie utopia

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @Annna2   Tu nie chodzi o sąd, tylko: o merytoryczną krytykę - ludzie ograniczeni intelektualnie każde fragmenty z Tory, Talmudu, Pisma Świętego Nowego Testamentu i Koranu - będą próbować dopasować do współczesnej rzeczywistości, a rzeczywistość jest taka: czy stado much, które leci do każdej kupy - ma rację? Inny przykład? Dla sekt monoteistycznych Dekalog jest świętością, tymczasem: to nie ten tam na górze dał ludzkości Dekalog, tylko: stworzył go Mojżesz na podstawie obserwacji zachowania własnego ludu.   Łukasz Jasiński 
    • Alicja_Wysocka
      Matulko

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Annna2 Miałam na myśli tęsknotę - dla mnie to też odcień miłości. Gdybyśmy chcieli wszystkie jej odcienie ułożyć na wachlarzu, to począwszy od czci, uwielbienia, podziwu, empatii, współczucia, życzliwości, tęsknoty... i litości, tej szlachetnej  - to nadal wszystko wchodzi w jej skład. Nie wymyśliłam tego, tylko zakreśliłam sobie ołówkiem, w powieści Nędznicy, Wiktora Hugo - i zgadzam się tym. :)
    • Łukasz Jasiński
      Pies zdrajca

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      I bardzo słaby w sensie poligraficznym - forma danego tekstu musi zachęcać czytelnika, a nie - zniechęcać, chaos, brak estetyki i bylejakość - oczy bolą...   Łukasz Jasiński 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...