Samotność

[Darek Narcyz]

W samotności życie swoje skończę.
Bo gdy już w przepaść zapomnienia skoczę,
nikt nie wspomni choć na chwilę o mnie.
Dlatego teraz tak wielki ból rodzi się we mnie!
Całe życie idę sam,
Na swojej drodze różnych ludzi spotykam.
Często krzyczę, wołam,
lecz długo tak nie zdołam.
Proszę o dobre słowo, wsparcie,
Jednak nikt nie poświęci chwili dla mnie.
Nikt nie zatrzyma się na sekundę, dwie,
bo każdy w swoja stronę biegnie,
Nikt nikogo nie zauważa,
Nikt nikomu nie pomoże,
dlatego znowu krzyczę: -Boże!
Jesteś, czy Cię nie ma może?
Życie w samotności boli.
Jednak śmierć je wreszcie uspokoi!
Odnalazłem w sobie tę siłę,
o odwagę się modliłem,
Ten zły zwycięża?
Kończy się mój ciężar?
Żegnam, wołam,
bo dłużej już nie zdołam...

[Tomasz Pietrzak]

oj panie Narcyz, narcystyczny strasznie ten wiersz, co przepaść, o przepraszam krok to mnie, mnie, mnie, ale po co az tyle ciebie w wierszu, wystarczy raz. poza tym nic nowego, kolejny postromantyczny PL zagubiony w okrutnym metro świecie.


pozdr.

[Julia Valentine]

bardzo słaby ten wiersz; banalny, nic niewnoszący, lekko patetyczny;
sporo powtórzeń, nieprzemyślana wersyfikacja (moim zdaniem);
ogólnie wg mnie nieciekawie i po prostu kiepsko;


pozdrawiam serdecznie


http://malgorzatazcastello.webpark.pl/#

[anna iska]

dla mnie to taki pseudosamobójcze wołanie nie po to by skoczyć a raczej po to by ktoś powiedział nie rób tego nie jestem zachwycona ale ja się nie znam nie przemawia do mnie jednak treść pozdrawiam

[Regina Misztela]

słaby wiersz, niestety:(