Z powrotem

[christina]

cieniste podwórka
sceneria niezliczonych dramatów
wbijają kamyki w kolana podrapane łokcie
zarastają bliznami stłuczonych szyb
stare drzewo rozwidla się ku górze
omijając wyłamany konar
wczorajsze niebo lawowane akwarelą
plami kartkę wyrwaną z zeszytu
zaśniedziałe klucze nie pasują
do nowych zamków

tam i tu
wysokie obcasy nierównym rytmem
odmierzają drogę wielokrotnych powrotów
stawiają stemple świadectwa
werblem wystukując kolejne etapy

łamią szyk na nierównościach
rzędów kawiarnianych krzeseł
sok pomarańczowy z wódką
papieros i rozmowy do pierwszej krwi

ospałe gołębie dziobią asfalt o świcie
ruszają pierwsze autobusy
dowożąc następny dzień
nigdy nie będzie dalej

jak do zamkniętych drzwi

[Piotr Sanocki]

Jest tło, ale gdzie jest rozwinięcie? Pointa, problem/zagadnienie/przekaz...

Pozdrawiam serdecznie

PS. Przeniesiono.