Wspomnienia z czasu letniego ( II )

[Krzysztof Kwiatkowski]

ten deszcz pochmurny ten dymny liść
witający zza szyb twarze niewyspane
to jestem ja, a to jest moja dusza
która pragnie się uwolnić, podnieść i iść

ciągle pozostaję w tamtym dniu
płonącym wszystkimi horyzontami świata
w którym tylko podeszwy stóp
nie pozwalały się wznieść w górę i latać

spoglądam zatem w ostatnią twarz sierpnia
kiedy to poszukiwałem Twojej sylwetki
zapomniałem jednak wpatrując się w słońce
że jesteś jak ten sierpień, ulotna i jedyna

pamiętasz jak te marne chwile
odmierzaliśmy powolnym rytmem serc?
i chociaż tych chwil było niewiele
mógłbym za nimi nie tylko podążać lecz biec

teraz odgrywam pasję przed samym sobą
wspominając ile liści dymem się zasnuło
ile od tamtego czasu sierpniów przeminęło
które mogłem spędzić sam na sam z Tobą

[stanislawa zak]

dosłowność kronikarska, mało poezji, mało matafor, ale miło poczytać cudze wynurzenia , cudzy smutek uspakaja własny!
pozdrawiam ciepło!