dziękuję...

[Anna Rejniak]

Za te wszystkie chwile
Cudownie nieprzespane noce
W samotności
Chwile załamania
Prawie podcięte żyły
Koszmary co straszą nawet w dzień
Oczy tępo wlepione w fotografię
Wyczekiwania przy telefonie
Wymijania bez słów...

Tak bardzo chciałam byś był ze mnie dumny
Teraz możesz chyba
Już się podniosłam
I jak rybka pływam
Unikam takich jak ty
i nawet nie żałuję...
-dzięki tobie jestem silniejsza
bajek już nie snuję...
Inna jestem
Zimna jestem
Teraz prosto chodzę
...dziękuję...

[nefertari]

pierwsza strofa znacznie lepsza od drugiej. może raz jeszcze przejść przez wiersz?

[Anna Rejniak]

drugą pisałam jak juz przestałam płakac:P hehe pozdrawiam:)
P.s. Jak mi się znowu zorbi bardzo smutno postaram się "przejść" przez wiersz raz jeszcze:)