z podróży

[Krzysztof Kwiatkowski]

wczoraj wieczorem nakreśliłem drogę
która rozciąga się aż po krawędź
moich możliwości

na jej końcu
stoisz w lekkiej jesiennej sukni
uszytej z pożółkłych liści
wschodniego deszczu
i ciemnobrązowych pnączy pragnień

platonicznych zbyt często

pod niebem pełnym
niewyspanych spojrzeń
które wiatr układa w niewysłowioną mozaikę
szukam wskazówek
by ominąć kałuże i wypukłości

tak odległe od twojego ciała

upadam i powstaję
wśród drzew martwych płynę
jak między wierszami
liryków lozańskich
boleśnie więdnę i ginę

tyle było momentów
z założenia dobrych
przede mną dróg krętych tyle
i choćbym biegł co sił w nogach
boleśnie zwiędnę i zginę
i to wszystko?

nie mogłem zasnąć wczorajszego wieczora
zresztą dotąd nie mogę
ale jestem przekonany że ktoś tam z góry
upadłe łzy zbierze i wyruszy ze mną w drogę

[stanislawa zak]

ktoś tam z góry zebrał łzy i deszcz nie pada, ładnie, pozdrawiam ES

[tenere]

smutnie, z tesknota, z zalem za tym, co mozna bylo, ale jednak nie...

bardzo prawdziwe, ale zawsze, zawsze patrz do przodu, tam wiele czeka na ciebie.