smutek

[stanislawa zak]

swojego losu kaleka
do antywłamaniowych serc
puka
w geście drugiego człowieka
odrobiny litości szuka

'wypalonymi oczami
nadziei wypatruje '

postać przygięta smutkiem
życie znaczone cieniem
osamotnienia skutki
największym jego brzemieniem

lecz nie poruszy tego
kto nie ma serca miękkiego

[Tomasz_Biela]

może jeszcze wrócę

narazie takie coś



swojego losu kaleka
do antywłamaniowych drzwi
puka
czekając na odrobinę
litości

'wypalonymi oczami
pragnie nadziei dla siebie'

postać przygięta smutkiem
życie znaczone cieniem
osamotnienia skutki
największym jego brzemieniem

noc zamieszkała w duszy
nie zagląda tu słońce
łzą kamieni nie skruszy
kto losu złym wybrańcem

[Espena_Sway]

heh, Stasiu wiersz niezły, ale podoba mi się bardziej wersja Bielaczka, więc pokombinuj troszkę

[Nikołaj Siergiej Ilicz]

ta wersja Tomy juz lepsza.
1 zwrota jest niezla, druga juz gorzej a trzecia byl powaznie przerobil.
powywalac rymy i mozna zaczac szalec, bo tak ciezko bedzie utrzymac rymy, tresc i pozbyc sie zbanalizowanych zwrotow.

[stanislawa zak]

dzięki Wam drodzy moi, za koment, pozdrawiam

[Ewa_Kos]

Bardzo trafiłaś z tym wierszem,czasem jest taki nastrój i cieszę się ,że potrafisz to tak ładnie opisać.
Pozdrawiam prawie latem,choć jesienią. EK

[stanislawa zak]

dzięki Ewo, lato - fakt! buziole! dla obojga!