Trzy kroki siedmiomilowe

[Mona Liza]

przenoszę się teraz
o tysiąc lat
na łóżko z fotela
w całkiem inny świat

tutaj smutek i żal
a tam pusty śmiech
tu miłości czar
tam grzech

jednym krokiem
jak w siedmiomilowych butach
tylko skokiem
w przepaści drogi szukam

przez dywanu miękkie morze
z wiatrem w kapciach żegluję
za chwilę się położę,
za chwilę odlatuję...

[Mona Liza]

Nie mam pomysłu na zakończenie, może ktos ma jakis na zbyciu?
W ogóle nie wiem, czy to się nadaje.