Zgłoś

mały byłem niezgodny niespokojny duchem jak ten brzdąc zagniewany na szalik czy czapkę nie chciało mi się liczyć zawsze miałem rację siałem wiatr wątpliwości i zbierałem burze   ścierałem się o zdanie wadziłem o błędy darłem buty i łokcie nie wiedząc co prawda rozmieniałem z charyzmą na drobne swój zapał myślałem że to dobrze gdy się szczerzy zęby   a potem coś się stało jakby jakaś cisza odeszły gdzieś pretensje i poczucie krzywdy wyzbyłem się wymówek poleczyłem winy i łzę starłem dziecięcą z uśmiechem z policzka   dziś widzę że w tym słowie jest miejsce na dumy bo coś już się przeżyło znalazło dostało coś co patrzy z dystansem na wielkie i małe wyglądając poważnie – próbując zrozumieć

@infeliaDziękuję Ci bardzo i pozdrawiam serdecznie. 

A to i mała Wiki wała miota

Oto i kwadra. Hanna harda w Kioto

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam - serdecznie ci dziękuje za wierszowy komentarz- ucieszył mnie -                                                                                               Pzdr.serdecznie. @KOBIETA - @infelia - dzięki -