smutek

[Everygrey]

nie będę oryginalna
przecież
każdy ma własny Smutek

ja swój noszę w
kieszeni [lubię
gdy jest blisko]

czasem się uśmiecham
muszę uważać by Smutek
nie zauważył że kupiłam
nową maskę
na bazarze

boję się Smutku
zwłaszcza tego zza powiek

on nie rozumie
że moje ulice są kolorowe
a dzieci jedzą watę cukrową

nie umiem Smutkowi odmawiać
choć nie lubię oglądać
obcych twarzy w moich
snach

wtedy jest tak szaro

[Arkadiusz Nieśmiertelny]

A jednak jesteś oryginalna ;) zawarłaś w wierszu całkiem ciekawe, nowe spojrzenie... podoba mi się zwłaszcza fragment z dziećmi jedzącymi watę. I tylko zakończenie troszkę rozczarowuje (przez tę szarość, bo widzenie obcych twarzy jest niezłe)

pozdrawiam /Arek

[Dominika M.]

Jak dla mnie troche za dużo smutku - może by tak pominać to słowo kilka razy, np. tu

czasem się uśmiecham
muszę uważać by >
nie zauważył że kupiłam
nową maskę
na bazarze

Ponadto "uważać" - "zauważył" tak blisko siebie nieco mi zgrzyta (ale ja się nie znam). Co jeszcze? Zwrotka o odmawianiu i twarzach jakoś mi nie leży (pewnie źle rozumiem).
A tak w ogóle, to jest nieźle. Pozdrawiam:)

[Cień]

No cóż, wielokropków nie ma, i może dlatego ten wiersz czyta się jak nie mysląc...
Za dużo smutku.

pisz masz talent!