Pomylony los

[Emilia Szumiło]

Pomylił się
Dzień
Z nocą
Tęcza
Z mostem Wisły

Czerń nocy
Z duszą ludzi
Błękity nieba fal
Z zazdrością wody

Pomylił się
Los ludzi
I jego
Przeznaczenie

Strudzony
Człowiek
Z drogą życia
Dar losu
I spełnienie

[Agnes]

Droga Pani Emilio

przykro mi że nikt nie skomentował pani wiersza wcześniej, bo bardzo wyraźnie pani utwór potrzebuje porządnej krytyki. Widać że dopiero zaczyna pani pisać i choć to nie pierwszy pani tu utwór to błędy są zauważalne.

po pierwsze, nie ma sensu stosowania wielkich liter na początku każdego wersu, który notabene składa się u pani nierzadko z jednego tylko wyrazu (!)

po drugie, to o czym już wspomniałam, wersy nie mogą się składać z jednego wyrazu (pojedyńcze tak, ale nie prawie wszystkie), bo powstaje swoistego rodzaju wyliczanka, co nie służy poezji.

po trzecie, opiera pani swój tekst na jednej kanwie i ciągnie to pani od początku do końca, co jest lekko nudne.

co następuje jeszcze, brak metafor! a to już błąd karygodny. Poezja bowiem opiera się na metaforach, przydalo by się też aby te metafory były oryginalne i niepowtarzalne, choć o to w dzisiejszych czasach, gdy już tyle napisano na wszelakie tematy, trudno.

Całosć jest słaba, jednak widać wrażliwość w używaniu słów, tekst jest prosty, jednak odnajduję w nim jakąs minimalną przyjemność czytania, jest tu jakaś myśl, może przy kolejnych wierszach gdzieś się ona przedrze na wierzch.

Ze swojej strony uważam że niezmiernie pomocne byłoby czytanie dla pani, czytanie poezji, zarówno tej wielkich & uznanych poetów oraz tutaj w dziale P , a najbardziej Z.

proszę zwrócić uwagę na formę tych wierszy, na ich warsztat i próbować zastosować to u siebie. Mam nadzieję że poprawa będzie zauważalna

pozdrawiam serdecznie życząc udanej pracy
agnes