Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pieśń Wspomnień

"Jakżeż może się człowiek narodzić będąc starcem? Czy może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?"
J (3, 4)

Matce - błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią

I

Mgławica światła w konstelacji dnia
Okrywa szatą nicości ten brak
-pustkę wypełnionych miejsc

Nurtu istnienia nie zatrzymam
Powstawać przemijać odchodzić
-dojrzewać
(ku codzienności spracowanych rąk)

(zatrzymać choć obraz
uchronić przed Lethe*
-cząstkę
mnie? Ciebie? wieczności?)

- -

Madonno co w nieprzerwanej Komunii
Zwiastowania byłaś Ty co Prasakrament
Przeistoczenia przyjęłaś jako Pierwsza
Ty co z Syjonem* JEDNYM przez dziewięć miesięcy
Byłaś - uchroń stygmat pamięci - uchroń JĄ

II

Obraz - impresja emocji pełnych drżeń
Niby Pollock* odtworzyć gest
Rytm jesieni* - rytm duszy - rytm wspomnień

Pamięci tańcz jak menada* synaps wiru
W dytyrambie* fali - odnajdziesz JĄ - nieskrępowaną
Bachusie* przeistocz myśl w świadomość
W przestrzeń inności utajonej sfery umysłu*

III

Fenomenologia* bytu -
Widzimy rzeczy tylko przez ich kształt
Płótna uczuć gmatwaniny farb

W tchnieniu wiatru*
Stałaś się cząstką mnie

Zmartwychwstanie prochu wspomnień
Ten Feniks popiołu uobecnia byt
Więc kurz wieczności w obraz

Przetworzony

IV

Świergot dzieciństwa
Permutacja* młodości
Cisza dojrzałości

Milczenie toni tęsknoty
Drżenia dumnych kłosów
Przebywania wiatru
W myśli - emocji

V

Zatracać siebie -
Nauka pana Alzheimera
Zakrywająca światło
Parteru domu

I dziś widzę tę bezradność w twych oczach
I ten grymas bólu na naszych obliczach

O kalekości pamięci
Hiobowa próbo - lekcjo cierpienia
Wygłosiłaś nam Kazanie na górze Milczenia*

(zbyt mało zbyt mało kochałem
zatwardziałość zatwardziałość serca)

VI

["Bóg jest Miłością"]

Pytasz o przyczynę
(prochem jesteś)
Przyłóż rękę do ust*
(nie pojmiesz nie pojmiesz
majestat zbyt wielki zbyt wielki)

Ona - choroba - czas
To stanie się proste
Gdy Boga odnajdziesz


[Babcia chorowała 6 lat.]

Przypisy:

I

Lethe - mityczna rzeka zapomnienia przekraczana przez zmarłych
Syjon - wzgórze w Jerozolimie, symbol nadejścia nowych czasów

II

Pollock (Jackson) - amerykański malarz, przedstawiciel ekspresjonizmu abstrakcyjnego, twórca malarstwa gestu
Rytm jesieni - obraz Pollocka

menada - kobieta ogarnięta szaleństwem zesłanym przez Dionizosa
dytyramb - pieśń pochwalna ku czci Dionizosa
Bachus - Dionizos
utajonej sfery umysłu - nieświadomość (struktura osobowości wg Freuda)

III

fenomenologia - dział filozofii, zajmujący badaniem sposobu, w jaki rzeczy zjawiają się lub są obecne w świadomości
wiatr - symbol Ducha Św.

IV

Permutacja - aluzje do zmian wysokości głosu

V

Kazanie na górze Milczenia - aluzja do Kazania na górze

VI

Przyłóż rękę do ust - znak odwołania wypowiedzianych słów, uczynił go Hiob po poznaniu majestatu Boga

Opublikowano

Dziekuję za dobre słowa. Bardzo miła nobilitacja :)

Czy Wiara i przekazy biblijne są tu przypadkiem? Na pewno są one głęboko w mej podświadomości. Dziadek do snu czytał mi historie Abrahama, Izaaka, Daniela, Ozeasza... To gdzieś tkwi i chwilach twórczych wypływa :)

Pozdrawiam Simon,

Opublikowano

Po uwadze na temat długości choroby babci, ciężko jest o konstruktywną krytykę, bo zaraz znajdą sie tacy, którzy zakrzykną, że szargam.
Nie będę więc szargać, spytam tylko na boku: czy o wielkich sprawach da się mówić cicho, bez patosu? I czy czujecie, jak wielką siłę wyrazu ma szept?

Pozdrawiam,


Iskra

Opublikowano

Herbert kiedyś pisał, żeby nie wymachiwać swoją protezą i nie krzyczeć. Nie zastosowałem się do tego. Ja nie umiałem tego napisać szeptem...

Czy "Guernica" działała by tak mocno gdyby tragedia była tam ukryta jak w "Ikarze"?

Sprawą wielkim chyba wielki ton nic nie ujmuje. Przynajmniej ja tak sądze.

Dziękuję za opinię

Pozdrawiam Simon,

Opublikowano

Sam ton, byc może, nie. Ale jeśli za tonem podążają słowa - wyrtychy, słowa - drelichy, to co wrażliwszy czytelnik może nie przełknąć skomasowanych emocji Autora. W końcu czytamy nie po to, aby litować się nad twórcą. Szumne, w zamyśle, bywają odezwy i manifesty skierowane do mas. Wątpię, aby Twoja Babcia przedkładała poruszenie Ducha w narodzie nad poruszenie Ducha w poszczególnych osobach. Do poszczególnych nie dotrzesz szablonem.

Opublikowano

Rozumiem.
Dlatego na wstępie zaznaczyłam, że dedykacja wiersza właściwie sznuruje mi usta.
Jednak tutaj wstawiasz tekst nie po to, aby dotarł do Twojej Mamy, ani po to, by kontunuować swoją terapię, tylko po to, aby skierować go do konkretnego odbiorcy, który - stety lub nie - ma prawo kręcić nosem.

Opublikowano

Nie odmawiam prawa kręcenia nosem :)

Tylko uznaje, że patos nie jest zły. Pokazałem wiersz by ukazać moim zdaniem ciekawe spięcie emocjonalne. Nie spodobało Ci się - żałuję, że nie potrafiłem napisać lepiej...

Opublikowano

Jednak dołączę do Izy. Niepotrzebny ten krzyk. Można to napisać prościej, krócej i o wiele mocniej. Właśnie w tych górnolotnych sformułowaniach gubi sie cała moc przekazu. Metafory męczą, przypadkowe rymy tym bardziej.
Zadna dedykacja nie zasznuruje mi ust i nie zwiąże rąk. Może dla mamy dobry, jeżeli trafił i poruszył, ale tutaj nie za bardzo się sprawdza.
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Stracony jeżeli masz potrzebę pisania pisz  to bez dwóch zdań. To były inne czasy choć przecież jesteśmy cząstką przeszłości....''gdybym tak mogła w kościach kreta  odnależć swoje DNA''....gdzieś mam wiersz o takich też rozważaniach....wszystko jest po coś i wszystko było pamiętaj;skamieniał słowik ..umarło drzewo...TERAŻNIEJSZOŚĆ TRWA....a pióra gubią ptaki jakby się złamało Twoje. .....Znajdziesz...życzę owocnej pracy. @Bożena De-Tre tylko ten Stracony mnie zastanawia...tak bez wartościowania ''co życiem a co stratą jest..........skoro można''umrzeć za życia nie żyjąc wcale.....dzięki za podzielenie się historią jak z filmu.
    • W Częstochowie diabeł się chowie   Każdego swym bratem zowie   Tam każdy się z nim wita, z każdym jest pełna kiwta   Tam Gwiazda Jutrzenki świta   Bywają i nieposłuszni co przed jego krzyżem nie klękają i czarnego boga się nie lękają   O czarnych skrzydłach duch jego, twierdzi, że nie uczynił nic złego lecz nikt nie rozumie słów jego   Nosi nocami ornamenty jasne, bowiem świątynia Jego zawsze ciemna, a temperatura i wilgotność śródziemna,   Wiersze pisze o miłości, gdy fakty przypominają mdłości   Nie ma w Nim złości, Nie ma podłości,   Uśmiecha się na ulicy,  mówi o sakramentach z mównicy   Na ołtarzu jego martwe bestie lecz któż by tu chciał poruszać gorsze kwestie   On dosłownie i w przenośni  rozumie doskonale w szczęściu i radości żyje wspaniale   Kocha starszych Kocha dzieci, Bez min strasznych Zbiera śmieci   Dla dobra ogółu poświęca się codziennie wykonując czynności przyziemne   Z ambony mrocznej bowiem krzyczy i ryczy: "dajcie spokój pospólstwu, niech się ksiądz wybyczy, zmęczony on i zadręczony"   Jego słowa stoją, Jego uszy sterczą,   a myśl wędruje między gapiami   Co chwilę rodzi dusze nowe co chwila łamie sobie głowę "co z tymi barankami zrobię, chyba wezmę garść soli i połknę, poświęcę się twórczości"   ... bo to przecież pisze On, jak mówiłem - bez złości.   Bez zazdrości, bez miłości, w czystej niebiosom - ufności.  
    • już sierpień niestety spoziera zza rogu i jesień w promocji nam niesie ja nie dam się nabrać na takie numery przeczekam w kurorcie Las Palmas      
    • @piąteprzezdziesiąte dzięki również pozdrawiam  @Marek.zak1 jak każdy nałóg  Pozdrawiam również 
    • @Nela Myślę nad tym wierszem. Taką "córeczką" była kiedyś moja Mama. Jej ojciec po powrocie z wojny pił i traktował dzieci jak niewolników z przemocą włącznie. Jej matka odkąd moja Mama skończyła lat 9 traktowała córkę jak służącą w gospodarstwie rolnym ( np. ze złości spaliła jej lalkę, którą sama sobie uszyła), o posłaniu do szkoły nie było mowy. Jakie piętno do odcisnęło? Miałem najwspanialszą, mądrą życiowo, kochającą Mamę na świecie. Do końca swoich dni była dla mnie prawdziwym przyjacielem. zawsze cierpliwa, nigdy nie czyniła mi wyrzutów, nie miała pretensji. Tak wzrasta Człowiek, czego i tej dziewczynce z wiersza z całego serca życzę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...