Bliżej siebie

[Leszek]

Czar zadymionej izby snuje się po górach,
rój świetlistych ogników, przemawiając czule,
lśni w muzyce przełęczy i z dachowym kurem,
otwierając podwoje szepczą: pójdźcie ku nam.

Zatrzymanego czasu z wnętrza bije łuna,
snop srebrzystej poświaty, niczym magii tiulem,
chroni, myśli przegania, barwnym czyniąc bure.
Spopielałych szczap drewna lecą białe pióra.

Obserwując postacie, próg przekraczające,
zastanawiam się zawsze jak to jest możliwe,
że stapiają się w chwili, z miejscem, w sieć połączeń?

Zadumani wśród cieni, z dawnych czasów spiżem,
zespalają się w jedność, zapuszczając kłącze,
zawsze będą powracać, zechcą pobyć bliżej.

[Espena_Sway]

Leszku, Leszku czym Ty mnie jeszcze zadziwisz? fantastyczny klimat, namacalny obraz, wiersz który przepełniony jest swoistym impresjonizmem. gratulacje malarzu :) duży plus od pani grafik, bardzo jej się spodobały charakterystyczne pociągnięcia pędzla :D

pozdrawiam serdecznie nocą Espena Sway

[Leszek]

Espeno to cudowne miejsce, którego piękna nie potrafię oddać, to Czarcie Kopyto na Równicy. Gorąco polecam odwiedziny. :)

[Espena_Sway]

chyba będę musiała się kiedyś wybrać ... :D