do wszystkiego należy podchodzić cicho

[pawel s]

i od tyłu. żeby nas zbyt prędko nie zniweczyło,
oceniło, określiło. aby zdobyć chwilę przewagi,
przejrzeć się we wszędobylskiej migotliwości,

ukraść mijaniu nieuważny gest, kiedy myśli
że nikt nie patrzy. w tramwaju linii numer osiem
doszliśmy do wniosku, że nasze na siebie czekanie

pozostanie wieczne. wysiadłem. zapalając papierosa
obserwowałem jak odwracasz się w innym kierunku.
każdy ruch zatrzymał się w drodze. cisza

wybuchająca po sekundzie koniecznością powrotu.
ulicami, powoli, bez śladów szczególnych.

[Agnes]

jest coś w tym tekście że przyciąga, zastanowił mnie już sam tytuł, później po pierwszym czytaniu, musiałam przeczytać raz kolejny. Wydaje mi się że tu już bardzo dużo, kiedy wiersz, jest na tyle charakterystyczny że zatrzymuje czytelnika na dłużej :)

zniweczyło,oceniło, określiło - powiem szczerze, że ten fgarment bardzo wyróżnia się z całości... widziałabym tu jednak bez o-o-o na końcach...odstaje...

resztę odbieram jak najbardziej pozytywnie. ciekawa treść ubrana w niebanalne słowa. wersyfikacja specyficzna, trudna przy czytaniu numer 1, ale później bardzo przyjazna znaczeniowo, a raczej wielo-znaczeniowo...

podobało się...
pozdr. a