„Nie sztuka”

[Przemyslaw Chwala]

Spod zera kalwina wyłania się człowiek
Podestom martwego księżyca przedkłada
ukłony i węże swych ust, deklamację
obrzydłej historii gnijący już bluszcz.


Liberate me!
Rozbiją się kwiaty pod drzwiami z mosiądzu.
Odegnie się psalm w zgrzyt sztafety ołowiu.
Przerwiemy sen domów okruchem sekundy,
bukietem tych sekund wazonom skłamiemy.


Liberate me!
Wywabi się fiolet i czerwień z odwagi.
Zużyje się klamra nakazu odrazy.
Kotara odsłoni okiennic majestat
wiązany pętlami w pałacu Augiasza.

Opuścili widownię
ślepą, taka w didaskaliach.
Chcieli słońca z zewnątrz garnąć.
Patrzą w twarz cichemu „amen”.

[Martinusiaaa]

Nie mam nastroju do takich wierszydeł....wybacz. Ale niektóre metafory są całkiem niezłe...

[Luthien_Alcarin]

jak na debiut całkiem zjadliwe;) witamy na poezji:)

Pozdrawiam
Agata