Spirala

[markchagall]

Na osi życiowej narracji
Czas mi wraca do jednego punktu 
Zamknięty jestem w pudełku przeżyć
Pośród pełnych kartonów  w pokoju czasoprzestrzeni. 
A ciężkie to pudełko
Jakby było całym pokojem
A mikroświat 
Stał się ogromnym wszechświatem
W którego złożoności się kompletnie gubię
Wracając do punktu 
Z którego nie jestem w stanie ubiec...
 

Edytowane 1 godzinę temu przez markchagall (wyświetl historię edycji)

[APM]

@markchagall Witaj, czy może tak być, że troszkę pospieszyłęś/łaś się z publikacją i wkradło się parę drobych błęów.

"A ciężko to pudełko" - podnieść, zamknąć..? , czy miało być "A ciężkie to  pudełko". Ale może wszystko jest zamierzone i celowe, nawet to, że jest tylko jedna kropka w środku wiersza, czy np. słwo "wstanie", a może  "w stanie". W poezji wszystko jest możliwe i dozwolne, więc jeśli tak miało być, to neich tak zostanie. A tak to pomysł fajny. Zakręcony.