Ofiary

[Stary_Kredens]

miałam myśl kryształową czystą 

przepadła z pierwszym zgrzytem niechęci podłości pospolitego

czasem pięknego 

zła 

 

jednakże częściej piękne nie było 

nie siliło się na kamuflaż 

po co

kiedy można przemocą

ostrym słowem pięścią między 

oczy

 

i nigdy myśl już czystą nie była 

nie odzyskała krystaliczności 

poszarzała sczerniała

nabrała znamion codzienności 

 

mojej codzienności 

Edytowane 4 godziny temu przez Stary_Kredens (wyświetl historię edycji)

[Tectosmith]

@Stary_Kredens
Bogaty znaczeniowo i obrazowy wiersz, a ostatnia strofa ładnie spina dwie poprzednie.
Mam jedynie drobną propozycję do pierwszego wersu - być może warto rozważyć zmianę „kryształową czystą” na „kryształowo czystą”, co eliminuje niechciane skojarzenia i porządkuje składnię.
Pozdrawiam.