kołyszkowa snuja z cyklu PoPlonie

[Gosława]

córuś dajże Bóg niej byś dożyła dwóch pacierzów
tak rzekła matka która niezdarnie zezuwała chodaki i szła po klepisku niczem ten pański wyrobek

szybiny ino ino
z razu patrzeć jak wymłóci wiater oszklone fronty
powyrywa mech poutykany w szczelinach
a krowie łajno misternie upstrzone w poły dech wytarmoci pierutnie

zimno wziarło się we światy
szarpiąc olsze pokurczone gniąc świerki oropiałe płaczące żywicą
tam hen w topieli chmur lękliwym skrzekiem umyknęło ptactwo

kolebała bym ja cię
kolebała
kaj ten wietrzyk do cna świerujący
a ty ino dziecino zlękniona
nie zamykaj mi łocków modrących

piastowała ja bym cię córuchno
po społu
z tym chmurzyskiem i borem szumiawym
wymościła z pierzucha posłanko
byle byś mi do cna nie zamrzała

 

 

Edytowane 4 godziny temu przez Gosława (wyświetl historię edycji)

[hollow man]

@Gosława

Moją Babcię albo i Prababcię widzę.

Chyba w końcu przeczytam "Chłopki".