Historia edycji

Mały złoty dar rady? To łzy łam.

Styczeń pozostawał obojętny. Bezbarwne, pozasłoneczne ciepło. Sekundą świetlną wierzyłam  w konstelacje północnego nieba.    Kosmiczne oczy smoka, spóźniona wiosna.? Gwiazdozbiór białego kruka  rozświetlił ciszę czerwienią.   Z prażonej kukurydzy zlizywałam sól językiem twoich ust. Mówiłeś, że śnisz.!? i porzuciłam sukienkę.   Grudniowa noc nie zasypia, śniąc sierpniowy sen. Kiedy ty kochałeś za bardzo a ja!? ja tylko bałam się śnić…             :)   wstępne podsumowanie roku ;) cdn.;)               

@Berenika97 , na początku chciałbym zaznaczyć, że jestem pod wrażeniem, jak szybko i sprawnie komentujesz moją twórczość. Ja to muszę się  bardzo długo zastanawiać, żeby coś o twojej twórczości napisać. Może jakimś ułatwieniem  dla ciebie jest to, że ja od dłuższego czasu piszę tutaj nowe odcinki tej samej historii? Ponieważ nie wszystko piszę w sposób przemyślany, a raczej pod wpływem intuicji, dlatego pewnych rzeczy od razu nie zauważam. Na przykład te humorystyczne walory moich opowiadań z cyklu "Przygoda mojej idealnej żony". 

@Marek.zak1 dzięki 

Czasami śnił się jej, choć coraz rzadziej, może raz na dwa lata. Nawet pamięć wyblakła Zapomniała kształt ust Jego i ich nieprzytomny smak. Pamiętała za to, jak mogłaby być szczęśliwa, zamiast leżeć głową u nóg przypadkowego męża, do którego czuła odrazę, że nie chciało się nawet życzyć dobrej nocy.   A mogłoby być tak Pięknie, bo miłość była tak mocna, że za życia planowali wspólną śmierć. Tylko Jemu wybaczyłaby zdradę, tylko z Nim ukradłaby rajskie jabłko, tylko dla Niego wyrzekłaby się własnej krwi.   Oddychała antytezą, bo miłość nie dotrzymała kroku ludziom, którzy spalili się nawzajem w Niej, i skazana już była, aż po chłód jesionki, żyć na Antarktydzie sztucznych serc.