Piosenka o dzikiej róży i wagabundzie

[tie-break]

Szedł gdzieś w nieznane wagabunda

drogą błotnistą i niepewną,

a w polu kwitła dzika róża,

na sukni świata wdzięczny klejnot.

 

Wędrowiec przy niej aż przystanął,

zdjęty zachwytem, poruszony.

Urzekło go sekretne światło

płatków przybranych w drżenie rosy.

 

I odtąd nie chciał już przemierzać

szlaków donikąd, tras bezludnych;

zatęsknił do ufnego ciepła,

skrytego w głębi kwiatu róży.

 

Pragnął jej przynieść bogactw wiele,

z dalekich krajów cenne dary.

 

- Dla ciebie wszystko - byś uśmiechem

jeszcze piękniejszym mogła zalśnić.

 

Lecz jej wystarczał deszcz przelotny,

a po nim pieszczotliwe słońce,

ziemia i spokój cichych modlitw -

- to, co jej Stwórca dawał co dzień.

 

- O czym ty marzysz? - pytał człowiek.

- O nic nie prosisz? - pytał jeszcze.

- Jaki głód może nosić w sobie

milczące wciąż różane serce?

 

- Jesteś - odparła wonnym szeptem;

więcej nie rzekła ani słowa.

I tylko w niej czerwieni więcej,

i z liścia spadła jedna kropla.

 

 

Róża przydrożna - ©Tie-break, listopad 2025

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[violetta]

@tie-break piękna różyczka, a taką spotkać to już dużo. :)