niegramotnie

[Roma]

a mnie się tycz

choć grama

i czule błądź

błądź chwilę

 

po myśl

czy inny banał

i pomyl o mnie

bliżej

 

się omsknij raz

nie jeden

zmyśl słownie

przezjęczenie

 

że serce masz

agender

w nim trochę mnie

i ciebie

 

stąd po i o

masz myłki

i gubisz się

czasami

 

zrozumiem bo cię

w szyk i

wiersz wplotłam

dawno nami

Edytowane 4 godziny temu przez Roma (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@Roma

 

masz copyright na hermetyczne wiersze.

 

ten operuje na subtelnych skojarzeniach. 

 

tytuł  jest kluczem, sugerującym niezdarność, błąd, a nawet "niepiśmienność" w sensie uczuciowym.

 

 

 podmiot liryczny (osoba mówiąca) prosi drugą osobę o zbliżenie emocjonalne i fizyczne, ale zrobione w sposób "niegramotny" – czyli z błędem, niezręcznie, niedosłownie.

 

 chce, by druga osoba pomyliła się myśląc o niej, zboczyła z prostego, "banalnego" toku myślenia.

 

błąd jest tu pożądany, jest formą intymności.

 

 pojawia się bardzo nowoczesny i intrygujący motyw: "serce masz agender".

 

oznacza to, że miłość  drugiej osoby jest pozbawiona sztywnych podziałów płciowych (agender, czyli bezpłciowe).

 

w  sercu jest miejsce i dla podmiotu lirycznego, i dla tej osoby.

 

 

ostatnia strofa. 

 

podmiot liryczny usprawiedliwia wszelkie błędy "myłki", gubienia się.

 

 gramatyczne i życiowe nieprawidłowości stają się jej naturalną częścią i są akceptowane.

 

 

 

można uznać że wiersz jest pochwałą miłości, która jest transgresywna, myląca, poza schematami i niepoprawna (niegramotna), ale właśnie dzięki temu autentyczna i na stałe zakorzeniona w życiu i twórczości podmiotu lirycznego.

 

błąd jest tu synonimem czułości i prawdy.

 

 

poszarpałem bo wiersz ma pozorną głębię w głębi.

 

ale tak go widzę :)

 

Olu.

 

lubię Twoje wiersze do których klucz wyrzucasz do morza.

 

są niezwykłe :)

 

i podobają mi się :)