Historia edycji

I czytam tak:   W ten piękny, letni dzień czuję powiew ciepłego wiatru, napływa z nieznanej strony,   nad pustym polem czuję ciszę i jestem tylko ja i cienie  przeszłości - kiedyś tu byli,   miałaś warkocze jak ze snu, włosy twoje rozrywał porywisty  podmuch gorącego słońca,   znad niewielkiego wzgórza idę  i po latach znowu widzę miłość, wpadamy w ramiona,   posklejamy puste przestrzenie  dużego odcinka czasu - tak długo  nie byliśmy przecież razem,   niezwykłe chwile i napływ emocji mówią za nas coś - czego nie chcemy już nigdy słyszeć,   Pójdziemy sobie pod rękę w słoneczny dzień - nie wiedząc gdzie prowadzi sklejona taśmą droga,   po błocie i po kamieniach: dokąd tylko poniosą nasz oczy - do końca poszarpanej drogi,   W ten piękny, słoneczny dzień szarpani powiewem życia - czujemy dotyk niczym czułych rąk...   I z pozdrowieniami - Łukasz Jasiński 

Bez słów wiążących moją mowę  bez żalu co wchodzi mi w głowę bez męki i bez polityki  dziś chciałbym po porostu być nikim.     Już nie chcę być sobą kochanie  te słowo jest zbyt wyświechtane  i serca mojego nie wzrusza  wylazło już ze mnie jak dusza.    Przed Tobą piętrzące zdarzenia czy umiesz pojęcia im zmieniać  czy tęsknisz do lata wolnego  wciąż zwiewna; a tak odległego.    Sen zamknął na dziś rozważanie i widzę pomników padanie  w Lux falach już nie ta muzyka  wciąż duszno a okno zamykasz.   Bo wiecznie przez okno zamknięte i przez nie znów żyły pocięte inercja mnie Twoja powala  pójdź w Pole do słów zaświtania.      

@Lidia Maria Concertina Krople oceanu mają ludzkie twarze.

@Robert Witold Gorzkowski Są tacy co mówią, że stare bogi wrócą.... Tymczasem powiem,  że ten wiersz podoba mi się bardzo.  Pozdrawiam. 

@Annna2 "Co będzie z nami?"   ...a już w postaci prochu hulaka wiatr oprowadzi nas po całej ziemi po  czym wrócimy do gwiazd...