Z zaświatów zstępują czasu mistrzowie

[Gość]

GŁOS PRZESZŁOŚCI
Z zaświatów zstępują czasu mistrzowie
Na ziemski padół, gdzie proch żywot toczy
Schodzą, by ślepe ich oświecić oczy
Wszakże malarzem, z nich każdy się zowie

(wchodzi da Vinci)

DA VINCI
“O ludy, wy mię za życia nie docenicie
Ba! Jak każdego z mych wielkich braci
Jam zdolny do podróży w czasoprzestrzeni
Bo ma wyobraźnia jest czasu odbiciem”

(wchodzi Caravaggio)

CARAVAGGIO
“I śmierć każdego z Was straci
A my nieśmiertelni, nic tego nie zmieni!
Bo choć lewą dłoń mord mi ciemięży
Prawa ma berło wszechbarwy dzierży!

(wchodzi Friedrich)

FRIEDRICH
“Choć sam wędruję, sam na gór szczyty
Zawsze ma twarz w czeluść zwrócona
Bo tam w otchłani sens życia ukryty
A dziś bądźmy razem, Przyjaciele!”

(wchodzi Monet)

MONET
“Bracia moi, było nas już tak wiele
W pojedynkę nie zbawimy świata
Jam mistrz chwili, van Gogh ekspresji uczuć
Złączmy siły, dajmy naszą moc poczuć!”

(wchodzi van Gogh)

VAN GOGH
“Minęły już bardzo długie lata
Ostatni obraz stwórzmy, nasze przesłanie
Niech dziś, nasze przeznaczenie się stanie
Dość już czekania, dalej moi mili!”

(wchodzi Picasso)

PICASSO
“A więc ja rozpocznę nasze dzieło
Jako, że jak nikt władam kształtami
Resztę dokończycie już sami
Opowiem prochu jak się to wszystko zaczęło”

(wchodzi Dali)

DALI
“Lecz to ja nasz obraz rozplanuję
Jako że jestem mistrzem wyobraźni
Kolorów ni pędzla nie potrzebuję
Chodźmy więc mistrzowie!”

(wszyscy wychodzą)

GŁOS PRZYSZŁOŚCI
W zaświatach owy obraz jest tworzony
Lecz do dnia tego nie ukończony
Ukaże prawdziwą wartość istnienia
Obraz co proch w Człowieka zamienia