obrazek nie liryczny

[MIROSŁAW C.]

 

w czerwonej kałuży 

słońce ciemnieje

a czas zatacza koło

na piersiach babilońskiej rzeźby 

z krwi kości

 

madame kurwa

i monsieur kloszard

prosto z powieści Viktora Hugo

zmaterializowali się w mieście 

nazywanym niegdyś

małą Moskwą 

 

nie wiem 

czy z wyboru 

czy zabłądzili w Bogu

którego w sile wieku

nieznani sprawcy 

rozmienili na trzy osoby

 

w objęciach obcych okien

nie cichną szepty

cięte gromem 

francuskiej namiętności 

i zwielokrotnione echem

bólu istnienia

 

na tle piękna 

porannej rosy

można odejść od zmysłów

 

na odległość smyczy

 

 

 

 

 

[Berenika97]

@MIROSŁAW C.

To piękny, choć mroczny wiersz, pełen silnych obrazów. Łączysz mityczne i literackie motywy z brutalną rzeczywistością. Podoba mi się porównanie "słońca ciemniejącego w czerwonej kałuży" z "pięknem porannej rosy". Poza tym ciekawa jest kolejność - od apokaliptycznej wizji w pierwszej strofie, przez literackie nawiązania do Hugo w drugiej, po filozoficzno-teologiczne rozważania w trzeciej.

Szczególnie intrygujące jest zakończenie - ta gra z Trójcą Świętą jako "rozmienianiem" Boga to odważny obraz, jest w tym metafizyczna refleksja.