Rytuał

[Claire]

nie muszę zamykać oczu
żeby ciebie zobaczyć
stoisz przede mną o brzasku
odarty z nocnej ciszy

/choć w źrenicach wciąż gwiazdy
tętnią kosmicznym życiem.../

kiedy wzrokiem ogarniasz
znaną galaktykę
uchylasz gwiezdne wrota
jak złote bramy raju

podążam i odpływam
w niewolę zagarnięta
a kiedy noc nadchodzi

zasypiam zaklęta

 

 

 

[Zorya Holmes]

Witaj, Claire.

Twój wiersz jest bardzo majestatyczny, uroczysty i jednocześnie transcendentalny. Pomyślałam sobie o Bogu, o Jego obecności we wszechświecie, którą peel chłonie wszystkimi swoimi zmysłami, także tymi, które pozwalają odbierać sygnały niematerialne, metafizyczne.

miłego dnia :)

[Claire]

@Zorya Holmes

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Zorya :)

Wiersze mają to do siebie, że pozwalają na dowolną interpretację. Frapujący jest odbiór przez czytelnika samej istoty wersów, które nie zawsze dotykają tak wzniosłych podmiotów o jakie są posądzane.

Ten wiersz był pomyślany podobnie. Jestem zafascynowana tematem miłości, i chociaż moje utwory odbiegają często od tego źródła, mimo wszystko oscylują wokół uczucia, kobiety i mężczyzny. Jeśli jednak dostrzegłaś w wersach wzniosłość o jakiej nawet nie marzyłam, chwała mojej wenie i twojej percepcji.

Pozdrawiam z uśmiechem  :)