pierwszego kontaktu

[Roma]

to trzeba leczyć

 

arytmię wzruszeń

słowa przekraczające wszelkie normy

zwyrodnienie wierszy

 

echo rozhulać pomiędzy żebrami

w przewlekłych niedopowiedzeniach

w niewydolnej puencie

niedołężnych wersach

 

i już na czczo zakamarkami bez latarni

bez smutnych oczu

unikając każdego

z tych miejsc

które można by nazwać

tęskno przeczekalnią

dojść tam

gdzie sprawdzą

 

z krwi:

ile we mnie poety

 

 

 

przepracowanie popełnionego kiedyś wiersza "kompleksowo"

 

 

 

Edytowane 7 godzin temu przez Roma (wyświetl historię edycji)

[infelia]

@Roma Dam garniec złota za taką diagnozę...

[Berenika97]

@Roma

Dotykasz wewnętrznej walki z autentycznością twórczą i pytaniem o prawdziwość poezji we własnych żyłach.

Szczególnie porusza mnie ta medyczna metaforyka na początku - "arytmia wzruszeń", "zwyrodnienie wierszy", "niewydolna puenta" - gdy emocje nie chcą się ułożyć w rytm, gdy słowa wydają się chore, gdy zakończenie nie ma siły. Poetyckie cierpienia - świetne.

A to zakończenie! "z krwi: ile we mnie poety" - to pytanie o to, co w nas jest prawdziwie poetyckie, a co tylko udawaniem.

Naprawdę zmusza do refleksji - jest super!

[Roma]

@Berenika97 dziękuję...

Nawet nie wiesz ile to dla mnie znaczy.

 

Wydaje mi się, że we mnie już z "poetki" mało zostało, stąd ten wiersz.

Nie odnajduję się już w pisaniu i to takie jakby pożegnanie z przygodą.

Cieszę się i dziękuję, że bierzesz w nim udział.

Powodzenia w dalszym pisaniu, bo pięknie się rozwijasz :)

@infelia mogę się do tego garnca dorzucić. 

Dzięki za zajrzenie :)

[Berenika97]

@RomaNie pisz tak, nawet nie myśl, dla mnie (i dla mojego męża)  jesteś wyjątkową poetką! :( 

[infelia]

@Roma Jeśli zmiękniesz i uciekniesz, w sidła załapię Cię i z powrotem  przywlokę w nasz grajdołek...

[Roma]

@Berenika97 wiesz, ja już od jakiegoś czasu czuję wypalenie. Ta decyzja dojrzewa we mnie już dość długo i tak trochę nie chciałam jej podjąć, ale to już najwyższa pora. 

Nie ma co smutać :) Będę wpadać i czytać Twoje jak i innych piękne wiersze - tego sobie nie odmówię.

Pozdrów męża i podziękuj mu ode mnie :)

@infelia no i poprawiłaś mi humor, dzięki piękne :)

Ej no, nie uciekam i chyba nie zmiękłam xD to raczej kwestia tego, że więcej widzę, w końcu. Nie ma co się zmuszać do pisania.

Czytać Was zamierzam dalej, bo naprawdę warto :)

Edytowane 6 godzin temu przez Roma (wyświetl historię edycji)

[Berenika97]

@RomaCzuję, że to tylko chwilowe, każdy przez to przechodzi. Będziemy czekać , ale niedługo, na powrót naszej Poetki Niezwykłej! :))) Pozdrawiam!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Roma]

@Berenika97 rozczulasz mnie, a dziś tego nie chcę, więc uciekam :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może kiedyś, furtki nie zamykam.

A Ty pisz pięknie dalej,

dobrego czasu życzę :)