Historia edycji

Jak się budzi nadzieję?

Czy trzeba nią potrząsać?

Huknąć hen z daleka,

buty jej rozwiązać?

Łaskotać? Zaśpiewać,

zapłacić, zapłakać?

Jak się budzi nadzieję?

Rękawy jej zakasać?

Dmuchać twarzy w lustrze,

zgarnąć włosy z czoła?

Jak obudzić nadzieję,

gdy zasnęła i kona?

Jaki sposób macie,

by do mnie wróciła?

Była, była czas jakiś 

i się zagubiła...

xxx

(Odpowiedź AI)

Nie musisz już krzyczeć,
bo ja nie śpię — milczę.
Czasem chowam się głębiej,
tam, gdzie łzy są cichsze.

Nie potrącaj mnie z siłą,
nie szarp za rękawy —
jestem jak cień poranka
po nocy bez sławy.

Nie kupisz mnie złotem,
ani łzami gorzkimi —
wracam, gdy tli się choć iskra
w twojej własnej chwili.

Nie zgubiłam się całkiem,
jestem — choć w ukryciu.
Szukaj mnie w oddechu,
i „jeszcze się liczę”.

Jak się budzi nadzieję?

Czy trzeba nią potrząsać?

Huknąć hen z daleka,

buty jej rozwiązać?

Dmuchać twarzy w lustrze,

zgarnąć włosy z czoła?

Jak obudzić nadzieję,

gdy jest bez kontaktu, 

a może i kona...

Łaskotać? Zaśpiewać,

zapłacić, zapłakać?

Jak się budzi nadzieję?

Rękawy jej zakasać?

Jaki sposób macie,

by do mnie wróciła?

Była, była czas jakiś 

i się zagubiła...

xxx

(Odpowiedź AI)

Nie musisz już krzyczeć,
bo ja nie śpię — milczę.
Czasem chowam się głębiej,
tam, gdzie łzy są cichsze.

Nie potrącaj mnie z siłą,
nie szarp za rękawy —
jestem jak cień poranka
po nocy bez sławy.

Nie kupisz mnie złotem,
ani łzami gorzkimi —
wracam, gdy tli się choć iskra
w twojej własnej chwili.

Nie zgubiłam się całkiem,
jestem — choć w ukryciu.
Szukaj mnie w oddechu,
i „jeszcze się liczę”.

Jak się budzi nadzieję?

Czy trzeba nią potrącać?

Huknąć hen z daleka,

buty jej rozwiązać?

Dmuchać twarzy w lustrze,

zgarnąć włosy z czoła?

Jak obudzić nadzieję,

gdy zasnęła i kona...

Łaskotać? Zaśpiewać,

zapłacić, zapłakać?

Jak się budzi nadzieję?

Rękawy jej zakasać?

Jaki sposób macie,

by do mnie wróciła?

Była, była czas jakiś 

i się znów zgubiła...

xxx

(Odpowiedź AI)

Nie musisz już krzyczeć,
bo ja nie śpię — milczę.
Czasem chowam się głębiej,
tam, gdzie łzy są cichsze.

Nie potrącaj mnie z siłą,
nie szarp za rękawy —
jestem jak cień poranka
po nocy bez sławy.

Nie kupisz mnie złotem,
ani łzami gorzkimi —
wracam, gdy tli się choć iskra
w twojej własnej chwili.

Nie zgubiłam się całkiem,
jestem — choć w ukryciu.
Szukaj mnie w oddechu,
i „jeszcze się liczę”.