Fragment mojej książki.

[ViennaP]

- Jesteś niesamowita, wiesz? - spocony, ciężko oddychający, ale z wyrazem euforii na twarzy mężczyzna ciężko opadł na poduszkę

 

- Wiem - przytaknęła uśmiechając się. Chwilę jeszcze dochodziła do siebie, a potem oparła na ramieniu i spojrzała w twarz leżącemu obok mężczyźnie. 

Bezwzględny i błyskotliwy prezes zarządu, od którego decyzji zależał finansowy los dziesiątek, o ile nie setek tysięcy ludzi był rosłym, wysportowanym, przystojnym mężczyzną w średnim wieku. Krótko przycięte szpakowate włosy, proporcjonalne rysy twarzy i wyraźnie zarysowany podbródek, który podkreślał jego silny, zdecydowany charakter. 

 

- Niesamowita jesteś, wiesz? - powtórzył wpatrując się w nią swoimi ciemnymi, przenikliwymi oczami. 

 

- Najlepsza, panie prezesie - śmiejąc się cicho zalotnie odchyliła głowę. Zrobiła to w taki sposób, by mógł z bliska podziwiać jej nagie, pełne piersi. 

 

- Ale przede wszystkim jesteś bezczelna - patrzył na nią drwiąco. 

 

- Tak, jestem bezczelna i mam fajne cycki. I za to mnie lubisz - śmiejąc się patrzyła w jego ciemne oczy, których chłodu tak bardzo bali się jego podwładni. Ale nie ona. Nigdy nie była strachliwa, a już na pewno nie bała się mężczyzn, którzy przy odrobinie wysiłku jedli jej z ręki. Jak pan prezes zarządu wielkiej korporacji, który oficjalnie był jej szefem, a prywatnie Hubertem i kochankiem, który co prawda wymagał od niej pełnej dyspozycyjności i spełniania jego erotycznych fantazji, ale za co dobrze, bardzo dobrze jej płacił. A że był naprawdę dobry w tym co robił i nie męczył jej bzdurami typu "zakochałem się w tobie", nie narzekała. Przeciwnie, była bardzo zadowolona z takiego układu. Niewymagająca praca, dużo dobrego seksu i coraz większe zasoby finansowe na koncie, co pozwalało jej na wygodne życie i przyjemności. 

 

- Seksowna i bezczelna - droczył się z nią wsuwając palce w jej rude loki. 

 

- Gdybym taka nie była, nie zaciągnąłbyś mnie do łóżka - zachichotała - Pamiętasz, jak się poznaliśmy? - śmiejąc się patrzyła prowokująco w jego ciemne oczy.  

 

- Pewnie, że pamiętam. Nie dość, że robiłaś tyle hałasu tymi swoimi szpilkami, to potrąciłaś mnie na korytarzu wytrącając z dłoni dokumenty, które niosłem. 

 

- Tak, ale kucnęłam i zaczęłam je zbierać - przypomniała mu szybko. 

 

- Pokazując mi na "dzień dobry" swoje czerwone majtki - uśmiechnął się znacząco. 

 

- Hubert, ale to nie byłam ja i coś ci się pomyliło! - zaprzeczyła obrażonym głosem. 

 

- Jak to nie ty...? - patrzył na nią zdumiony. 

 

- Bo ja nie miałam wtedy majtek! - wybuchła śmiechem, a siedzący obok niej w łóżku mężczyzna po chwili konsternacji dał jej solidnego klapsa w goły tyłek. 

 

- To za to, że robisz sobie ze mnie żarty. 

 

- Wcale nie - śmiała się rozbawiona jego miną. 

 

- Najpierw wpadłaś na mnie na korytarzu, zaświeciłaś mi przed oczami swoimi majtkami...

 

- Naprawdę nie chciałam - zachichotała cichutko przerywając mu. 

 

- ... a kiedy zwróciłem ci uwagę zaklęłaś, rzuciłaś mi dokumenty pod nogi, machnęłaś przed nosem włosami i niczym obrażona królowa Saby poszłaś w stronę windy. 

 

- Bo się wściekłeś i powiedziałeś, że każesz mnie wyrzucić! - przypomniała mu lekko nadąsanym głosem. 

 

- Zamiast tego kazałem ochronie zatrzymać cię i przyprowadzić do mojego gabinetu. Po raz pierwszy spotkałem w firmie dziewczynę, która zamiast przeprosić obraziła mnie. Tak bezczelną i dumną. Do tego z tak pięknymi włosami i oczami. Dopóki ciebie nie zobaczyłem nie wiedziałem, że... 

 

 

Fragment mojej niewydanej książki. 

 

 

Edytowane 4 minuty temu przez ViennaP (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

2 uwagi:

-powiedzenie: "gdie rabotajesz, nie jebiosz" sprawdza się wszędzie,  

-karzesz - od karać, ale każesz od kazać. 

[ViennaP]

@Marek.zak1  Kurczę, to pierwszy raz słyszę, czytam takie powiedzenie.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No fakt, błądek się wkradł. Dziękuję za zwrócenie mi na to uwagi.

Edytowane 3 minuty temu przez ViennaP (wyświetl historię edycji)