Wino

[Relsom]

Piłaś siebie
z jego ust
jakby każde słowo było toastem.

Był zachwycony –
do pierwszego haustu.
Potem już tylko pił.
I pił.

Nie rozróżniał roczników,
nie czytał etykiet.
Szukał ciężaru w ciele,
nie w tym, co dojrzewało latami.

A ty –
dumna jak burgund
w kryształowym kieliszku –
stałaś się wodą
w plastikowej szklance.

Nie dlatego, że przestałaś błyszczeć.
Lecz dlatego, że on
patrzył tylko przez szkło.

[Alicja_Wysocka]

@RelsomOoo! 

Wiersz jak dobra metafora -najpierw pachnie zmysłowo, ale szybko przechodzi w coś gorzkiego.

Bardzo celnie pokazuje, jak łatwo można przestać być „smakowaną”, kiedy ktoś traci uważność.

I jak to nie w Tobie coś gaśnie, tylko w jego spojrzeniu.

Piękna, dojrzała puenta.

Dziękuję za lekcję :)

[Relsom]

@Alicja_Wysocka

Dziękuję za opinię 

[Roma]

Kusi mnie, by napisać, że dojrzały jak dobre wino :) Napiszę więcej. To przemyślany i mocny wiersz, ubrany w piękną metaforę. Bardzo mi się podoba.

[Relsom]

@Roma Dziękuję