Apollo

[fawn334]

Miłość! - jak jedwab - na ciele -

spojrzeń, miraży nieskończenie wiele.

Kwiaty majowe, głowa pochylona

Szuka w Twych rysach rysu Apollona.

 

W objęciu, w uśmiechu, wśród gier,

słychać cichy szelest, tylko cichy szmer,

wśród słońca fanfar, wśród dzwonków, wśród tanów,

tętni i wybrzmiewa pieśń wiosny łanów.

 

Dech rozedrgany a dłonie zwilżone,

usta rozwarte a oczy zmęczone.

Wzrokiem wodzimy po całej przestrzeni,

sobą - jak ułomkiem chleba - karmieni.

 

Biel skóry, czerwień - wyrwana przed ciało,

cisza świata, co krzyczy - mało, mało!

Zerwać, wyszarpać, napoić, ukochać,

zjednoczyć się, by potem znów szamotać.

 

Dwa pawie, pazury, mrok i tortury!
Światło! Ach - to już!

I choć nad rankiem słońce blaskiem wita,

wśród nocy Erosa róża zakwita.

 

Porzuć myśli, porzuć słowo!

Tylko w szeptach, różę pochwyć kurczowo -

rwij ją w szale, chciej wyszarpać jej słodycz!

Tylko gniew zachowaj - i krzycz!

 

12/02/2025

Edytowane Czwartek o 15:15 przez fawn334 (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - mi się podoba - 

                                               Pzdr.